#277 David Guetta “Nothing but the Beat” (2011)

Zapytacie czy sięgnę po jego nowy album? Tak, może i jestem samobójczynią, ale sięgnę. Głównie dla artystów, którzy się na nim pojawiają. Tak pisałam w marcu przy okazji recenzji poprzedniej płyty popularnego DJ’a – Davida Guetty. Stwierdziłam ostatnio, że nadszedł czas, by zmierzyć się z jego najnowszym, wydanym rok temu krążkiem – „Nothing but the Beat”. Tak więc, zapraszam do czytania. Sprawdzę, czy faktycznie ‘nic oprócz bitu’ nie jest ważne.

Lista artystów, którzy pojawili się na „One Love”, jest trochę uboga i mało urozmaicona. Co innego tutaj. Nie jest to wprawdzie jakiś szczyt marzeń, ale to nawet i lepiej, bo nie wyobrażam sobie Katie Meluy, Adele czy innych mało komercyjnych artystek w jego utworach. Zamiast nich mamy Jennifer Hudson, Się, Nicki Minaj, Jessie J. Jeśli chodzi o panów, których David zaprosił do współpracy, niespodzianek nie ma. Pojawia się tu i will.i.am, i Snoop Dogg. Usłyszymy też Ushera, Chrisa Browna i Timbalanda.

Muzyka na „Nothing but the Beat” niczym nie różni się od tej, którą DJ prezentował na „One Love”. Utwory może i są chwytliwe i przebojowe, ale za nic nie dają się słuchać w innych miejscach, niż głośna dyskoteka. Gdyby nie zmieniające się gwiazdy, miałabym wrażenie, że na albumie znajduje się jeden, powtarzany bez końca kawałek. Płyta jest strasznie wtórna, banalna, nie ma na niej nic, co by mnie zaskoczyło. No chyba, że obecność takich wokalistek jak Sia czy Jennifer Hudson. Guetta powtarza do znudzenia te same bity. Jest to tym bardziej nieznośne, jeśli wie się, jak czasem fajnie można wykorzystać komputer do obróbki muzyki („American Life” Madonna, „Bionic” Christina Aguilera).

Z albumu Guetta wypuścił 6 singli. Przyznam, że aż trzech z nich dało się słuchać. Jednym z nich jest zeszłoroczny wakacyjny hit – „Where Them Girls At”. Cóż, kiedy piosenka puszczana jest co godzinę, da się do niej przywyknąć. Usłyszeć w niej możemy rapera Flo Ridę oraz Nicki Minaj. Nie będzie zaskoczeniem, kiedy napiszę, że to, że piosenka ląduje od czasu do czasu w moich głośnikach, to zasługa Minaj. Bardzo ją polubiłam. W „Where Them Girls At” brzmi bardzo zabawnie. I to mi się podoba. Sprawia to,że piosenka nabiera ciekawego i wakacyjnego charakteru. Współpraca z Nicki najwyraźniej się Davidowi podobała, bo postanowił zaprosić ją do kawałka „Turn Me On”. I tu, bez pomocy Flo Ridy, Minaj wypada znacznie lepiej. Chociaż od dyskotekowego bitu dostaję bólu głowy, Minaj śpiewa i rapuje bardzo dobrze. To ratuje ten utwór. Trzecim singlem, który jako tako mi się spodobał, jest „Titanium”. Prawie z krzesła spadłam, gdy zobaczyłam, że stroniąca dotąd od komercyjnych przebojów i mająca gdzieś szczyty list przebojów Sia przyjęła zaproszenie Guetty. Piosenka z jej udziałem jest spokojniejsza i mniej irytująca od pozostałych kawałków. Podoba mi się wykonanie. Sia ma kawał głosu.

Jeszcze bardziej byłam zdziwiona, kiedy obok tytułu “Night of Your Life” zobaczyłam nazwisko Jennifer Hudson. Czyżby w ten sposób chciała zwrócić na siebie uwagę publiczności? Słaby pomysł. Jej muzyka jest znacznie inna i nie ma nic wspólnego z electro popem. Zwrotki “Night of Your Life” są całkiem ok., natomiast refren to katastrofa. Czemu posiadająca na swoim koncie Oscara (za rolę w musicalu “Dreamgirls”) artystka zeszmaciła się w taki sposób? Pretensje mam również do brytyjskiej wokalistki Jessie J. na płycie Davida pojawia się w głupiutkim “Repeat”. A tak ładnie się zapowiadała… .

Wyżej wymienionych kawałków od czasu do czasu da się posłuchać. Szkoda, że reszta nie utrzymuje żadnego poziomu. Wprost nienawidzę utworu “Sweat” (ft. Snoop Dogg). Raper sprawia wrażenie, jakby nie nadążał za mocnym, ogłuszającym bitem. Refren jest koszmarny, a tekstu nawet nie zacytuję. Nie lubię też singlowego hitu “Whitout You”. Tym razem wina leży po stronie Ushera. Cóż poradzić, że nie trawię tego kolesia. Brzmi tak, jakby miał się zaraz rozpłakać. Nie zawiodłam się na piosence “Little Bad Girl” z Taio Cruzem i raperem Ludacrisem. Z czystym sumieniem mogę ją skrytykować. Jest beznadziejna. Podkład muzyczny nie różni się wiele od tego, co już serwował Guetta. Taio Cruz to jakieś nieporozumienie. Koleś jest straszny. Całość trochę zdaje się ratować Ludacris. Ale, jak się okazuje, to nie wystarczy. O pozostałych utworach – “I Just Wanna F.” (ft. Timbaland & Dev); “Crank It Up” (ft. Akon) i “I Can Only Imagine” (ft. Chris Brown) – mogłabym napisać podobnie.

Czasami się zastanawiam: czy ja naprawdę jestem już taka stara, że nie rozumiem takiej muzyki? Nie trawię jej i to się raczej nie zmieni. Płyta “Nothing but the Beat” składa się z dwóch krążków – jeden z nich zawiera wyżej opisane kawałki, drugi to wyłącznie instrumentalne piosenki. Ja ograniczyłam się tylko do tej pierwszej cd. Drugiej nie dałabym rady przesłuchać. Płyta Guetty jest nudna, jednostajna, wtórna i plastikowa. I gdyby nie obecność niektórych gości (m.in. Nicki Minaj czy Sii) byłaby klapa na całej linii. Tyle  w temacie.

 

25 Replies to “#277 David Guetta “Nothing but the Beat” (2011)”

  1. mnie również wkurza Sweat, Titanium takie sobie, najlepszy jest głos Sia’i (Sii?). Turn me on mi się niepodoba. Lubię za to where them girls at, Without you, I can only imagine 🙂

  2. Płyta podoba mi się bardziej niż poprzednia. Lubię “Where Them Girls At” i “Turn Me On” dzięki Nicki Minaj, jak i również “Titanium”.

  3. zgadzam się z twoją opinią. płyta nie jest rewelacyjna, owszem, można znaleźć fajne kawałki, ale jest ich niewiele, a szkoda. nn {theQueen.blog.onet.pl}

  4. David Guetta jest niesamowicie przewidywalny. Znośne były jego pierwsze utwory, jak np. “Love don’t let me go”, ale później to już tylko powtarzanie tego samego bitu i teksty o niczym. Generalnie też nie trawię takiej muzyki. Zapraszam na nowy post na http://www.musicthatrocks.nablogu.pl 🙂

  5. A mnie się “I Can Only Imagine” całkiem podoba. Wpada w ucho 🙂 Lubię też “Where Them Girls at”.Nowa recenzja: “Ora” Rita Ora (fizzz-reviews.blogspot.com)

  6. Prawdopodobnie nigdy ne sięgnę po twórczość Davida, ale jeśli miałabym to zrobić to tylko po jego stare krążki, tj. z którego pochodzi “Love is Gone” czy coś w ten deseń, które moim zdaniem jest znośne.A co do tego typu muzyki, wiek tu nie ma nic do rzeczy. Gdybyś się nie interesowała tak muzyką, jak się interesujesz, nie poznawała ciągle nowych, wartościowych artystów, genialnych krążków, kolejnych gatunków muzycznych, być może komercyjna papka by Ci się podobała. I to samo się odnosi do mnie. Jeśli ktoś się tym nie interesuje, to słucha to, co mu podadzą na tacy. My się interesujemy, szukamy czegoś nowego, odkrywamy, cały czas kształtujemy swój gust. Dlatego odrzucamy coś naszym zdaniem gorszego, wiedząc, że istnieje coś o wiele lepszego, na co warto zwrócić uwagę.A już myślałam, że mój wstęp był taki zawiły, że aż 2 razy musiałaś go przeczytać. No cóż, potrzebuję tej przerwy. Męczyłam się, co zauważyłam, kiedy po podjęciu decyzji oraz opublikowaniu informacji na blogu poczułam niesamowitą ulgę i takie uczucie… hmm… wolności? Owszem, kocham to i trochę już tęsknię, czasami się łapię na tym, że słuchając jakiegoś albumu zastanawiam się, co bym napisała o nim w recenzji, co chciałabym Wam polecić oraz odradzić. Zamierzam się skupić na studiach i jeśli będę miała wolne chwile to powrócić do pisania… opowiadań, których pisania tak bardzo brakowało i brakuje, a ostatnio nie miałam czasu i weny, wyczerpując je na recenzje.. A pomysłów mam w 3 i trochę -.- Nie mówiąc o tym, że powinnam się ruszyć i próbować spełniać swoje największe marzenie, jakim jest wydanie książki 😉 I tak wiem, że w tym roku nie uda mi się nawet jej skończyć… Ale spokojnie, czytać recenzje nadal będę 😉 I będę poznawać nowe albumy (w końcu w jedną stronę mam mieć 1,5 godziny jazdy autobusem + stanie na przystankach, muszę mieć coś do słuchania ;)) więc może się trafi, że zrecenzujesz coś, co znam czy będę w trakcie poznawania 🙂

  7. Znam wszystkie single aż za dobrze. Strasznie nie lubię Davida Guetty. To nawet nie jest DJ tylko gwiazda pop. Recenzowałam u siebie “Turn Me On”, którego nie lubię. Reszta singli wywarła na mnie wrażenie podobne lub gorsze. //Namuzowani

  8. Nie wiem dlaczego ostatnio gwiazdy, coraz częściej zapraszają do współpracy tego DJ, tworzy okropną muzykę na jedną kopyto, żadna piosenka z paroma wyjątkami z jego udziałem mi się nie podoba też dałabym mu 2 😉 Co do albumy CODF to jeden z moich ulubionych, to właśnie dzięki temu albumowi pokochałam madonnę i się nią głębiej zainteresowałam czyli tak gdzieś od 2006 roku słucham i mi się jej muzyka nigdy nie nudzi ;))

  9. jak najbardziej zgadzam się z twoją recenzją. nie mam pojęcia, co ludzie widzą w jego piosenkach, skoro on wgl nie śpiewa a zremiksować to chyba by każdy potrafił nie starając się ani trochę. ta płyta to dno, moim zdaniem, tak samo jak i poprzednia….// ADELEZONE

  10. Wstyd mi się przyznać, ale całkiem lubię “Turn Me On”…chociaż pewnie jak wspomniałaś, to głównie zasługa Nicki, zdziwiło mnie jak przyjemnie tutaj zaśpiewała – na początku nawet nie poznałam, że to ona. Po płytę pewnie nie sięgnę nigdy – nie przepadam po prostu za Guettą. Dla mnie jeden z gorszych i wtórnych producentów ostatnich czasów….dziękuję Kochana za reklamę <3 Nikt nie mógłby tego napisać lepiej, piękne słowa 😉 Wielkie buźki i udanego roku szkolnego ;*

  11. Masz ślicznego bloga. Mam prośbe, poleciłabyś mnie? Poinformuj mnie w nowej notce u mnie na blogu gdy to zrobisz, a na pewno się zrewanżuje. cuttins.blog.onet.pl Dziękuje :*

  12. Lubiłam go na początku jego ‘kariery’ 😛 Teraz nie mogłabym go słuchać…Zapraszam na nowy post :)http://revisionesdelamusica.blogspot.com/

  13. Lubiłam go na początku jego ‘kariery’ 😛 Teraz nie mogłabym go słuchać…Zapraszam na nowy post :)http://revisionesdelamusica.blogspot.com/

Odpowiedz na „~pieces of a dreamAnuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *