Są artyści, którzy nagrywają płytę wtedy, kiedy faktycznie mają coś do powiedzenia czy zakomunikowania światu. Należy do nich brytyjska wokalistka Kate Bush, która przez trwającą prawie czterdzieści lat karierę wydała jedynie jedenaście płyt (w tym dwie niezawierające premierowego materiału). Zadebiutowała w 1978 roku (mając zaledwie dwadzieścia lat) albumem “The Kick Inside”. Ten dojrzały jak na tak młodą osobę krążek pokazał wszystkim, że mamy do czynienia z artystką kompletną – nie tylko świadomą swoich walorów wokalnych, ale i posiadającą niesamowitą intuicję (to ona wytypowała na pierwszy singiel utwór “Wuthering Heights”, który poszybował na pierwsze miejsca list przebojów) oraz kompozytorskie umiejętności. Które jej płyty zasługują na szczególną uwagę?
Aaliyah i Brandy. Osoby, którym gatunek r&b nie jest obcy, z pewnością nie trzeba tych dwóch artystek przedstawiać. Pozostałych odsyłam do wujka Google. Dla mnie obie są ikonami czarnej muzyki. Zarówno debiutancka płyta Aaliyah, jak i Brandy, ukazała się w 1994 roku, kiedy to artystki miały zaledwie po piętnaście lat. Dziś pierwsza z nich już nie żyje. W 2001 roku zginęła w katastrofie lotniczej. Druga zaś nie cieszy się taką popularnością jak kiedyś, ale wciąż nagrywa nowe płyty. Mam ogromny sentyment do ich pierwszych albumów. W 2014 roku mija dwadzieścia lat od ich premiery. Ciężko mi wciąż uwierzyć, że cenione przeze mnie krążki, są tak samo stare, jak ja.