Na samym początku lat 90. zespół Mazzy Star przedstawił się słuchaczom jako kapela, która nie chce podążać za muzycznymi trendami, wybierając dla siebie dźwięki, które nawet ciężko przyporządkować do którejś z muzycznych dekad. Ich debiutancka płyta “She Hangs Brightly” nie okazała się być więc komercyjnym przebojem, choć dla mnie jest jednym z tych pierwszych albumów, które najmocniej zapadły mi w pamięci.
Czytaj dalej RECENZJA: Mazzy Star “So Tonight That I Might See” (1993) (#1373)
Amerykańska wokalistka Sheryl Crow nie miała jeszcze płytowego kontraktu, gdy wyruszyła w trasę u boku Michaela Jacksona. Później przyszło nagrywanie jingli do reklam (m.in. McDonalda) i robienie za chórki u Steviego Wondera i Belindy Carlisle, a także falstart. Stworzony przez nią przy pomocy producenta Stinga debiutancki krążek w ogóle się nie ukazał, a napisane z myślą o nim piosenki powędrowały m.in. do Céline Dion i Tiny Turner. Sheryl Crow miała jednak coś jeszcze – ogromną determinację.
Czytaj dalej #1171 Sheryl Crow “Tuesday Night Music Club” (1993)
Jeśli kiedykolwiek bardziej zainteresowaliście się twórczością Kate Bush, na pewno natrafiliście na wiele opinii, zgodnie z którymi – w dużym uproszczeniu i z lekką przesadą – “wokalistka skończyła się na The Sensual World”. O jej kolejnym dziele, wydanej w 1993 roku płycie “The Red Shoes”, mówi się niezbyt chętnie. To problematyczny album. Czy faktycznie zasłużył na miano najsłabszej pozycji w dyskografii Brytyjki? Czy naprawdę lepiej go przeskakiwać i kierować się w stronę “Aerial”? A może jednak na płytę niesłusznie spadł grad złośliwych słów? Pora się przekonać.
Są soliści i zespoły, których debiutanckie płyty wspomina się latami z rozrzewnieniem, przy okazji premiery każdej następnej rzucając hasłami w stylu “Metallica skończyła się na “Kill ‘Em All”. W przypadku brytyjskiej formacji Radiohead wielu słuchaczy zdaje się zapominać, że przed wydanym w 1997 roku “OK Computer” też było życie. I ta płyta – “Pablo Honey” – która w przyszłym roku świętować będzie swoje dwudzieste piąte urodziny.
Oj, lubi sobie ze słuchaczami pogrywać ta Björk. Urodzona w listopadzie 1965 roku islandzka artystka tytułem swojej solowej płyty “Debut” próbuje nas przekonać, że jest niewinną dziewczyną stawiającą swoje pierwsze kroki na estradzie. W rzeczywistości wokalistka już jako dziecko otrzymała szansę zarejestrowania islandzkich piosenek dla dzieci i wydania ich pod szyldem “Björk”. W dalszych latach współpracowała i wydawała płyty z kilkoma zespołami. Jednak “Debut” jest zupełnie nowym rozdziałem. Nowymi drzwiami, przez które islandzka gwiazda przechodzi. Teraz reflektor oświetla jedynie ją.
Janet Jackson przyszła na świat w 1966 roku, kiedy jej starsi bracia rozkręcali już własny zespół The Jackson 5. Artystka nie zdążyła zdmuchnąć dziesięciu świeczek na urodzinowym torcie, a już występowała z rodzeństwem. Będąc szesnastolatką, miała już w kieszeni własny kontrakt płytowy. Na swoją karierę Janet intensywnie pracuje od dziecka, stając się nie mniej popularną postacią od swojego brata Michaela.
Urodzona w 1969 roku brytyjska wokalistka PJ Harvey jest ulubienicą krytyków oraz słuchaczy, którzy ustawiają się w kolejce po każde jej kolejne wydawnictwo. Gra na gitarze elektrycznej, akustycznej, czasami sięga po saksofon i klawisze. Pisze, komponuje, śpiewa. Rzeźbić też potrafi, choć znacznie częściej dłubie przy piosenkach niż w drewnie. Czytaj dalej #582, 583, 584, 585 Lata 90. w perspektywie PJ Harvey “Dry” (1992) & “Rid of Me” (1993) & “To Bring You My Love” (1995) & “Is This Desire?” (1998)
