Zaczynam od nowa, przekonuje w tytule swojej nowej, gorącej jeszcze płyty Norah Jones. W przypadku tej artystki nie są to słowa zbyt zaskakujące. Wielkich rewolucji w jej twórczości nigdy nie było, ale te małe, acz znaczące, wybuchają regularnie. Jones nie lubi nudy i pokazuje nam, że ma głowę pełną pomysłów mających urozmaicić jej ulubioną jazzowo-retro popową stylistykę.
Zachwycił się nimi Childish Gambino. W studiu wsparł Pharrell Williams. Na swojej płycie gościł duet Disclosure. LION BABE, projekt wokalistki Jillian Hervey i producenta Lucasa Goodmana, był jednym z moich największych muzycznych odkryć 2016 roku. Sporo później było zawirowań w ich raczkującej karierze, ale ostatecznie nowojorskiemu duetowi udało się powrócić z drugim studyjnym krążkiem. Come back z tarczą czy na tarczy?
Po zakończeniu działań promocyjnych towarzyszących średnio udanej erze “FROOT” brytyjska wokalistka Marina & The Diamonds udała się na długi, zasłużony urlop. W rzeczywistości wyruszyła na poszukiwanie nowych inspiracji. I własnej tożsamości. Efektem tej podróży wgłąb siebie była niespodziewana zmiana muzycznego pseudonimu. Artystka pozbyła się z niego diamencików i stała się po prostu Mariną. Wciąż nad tym ubolewam, ale w końcu ważniejsza jest muzyka. A ta spadła na nas niespodziewanie.
Przed sześcioma laty szesnastoletnia Lorde za sprawą dojrzałej płyty “Pure Heroine” stała się największą sensacją roku. Długo musieliśmy czekać na nastolatkę, która wzbudziłaby podobne emocje. Aż tu nagle pojawiła się Billie Eilish – dziewczyna, która bez wsparcia dużej wytwórni podbiła internet i stała się nową idolką dzieciaków, które czują się niezrozumiane i zagubione.
Czytaj dalej #948 Billie Eilish “When We All Fall Asleep, Where Do We Go?” (2019)
Shpresa Lleshaj jest Szwedką, która swoje utwory zamieszczała w serwisie SoundCloud. Cole Randall zaś Amerykaninem, który także dzielił się swą twórczością za pośrednictwem tego portalu. Nawzajem śledzili swoje muzyczne kroki i odkryli, że sporo ich łączy. Spotkali się i rozpoczęli działalność jako Flora Cash.
Chyba niewiele jest tak wytrwałych wokalistek, co Kerli. I tak pechowych. Pochodząca z Estonii artystka od lat pukała do drzwi show biznesu. Przerzucana była z wytwórni do wytwórni. Przeszło dziesięć lat temu los się do niej w końcu uśmiechnął i na sklepowe półki wjechał jej debiut “Love Is Dead”. Potem przyszła pora na odciśnięcie swego piętna na paru soundtrackach i pisanie dla innych sław. A drugi krążek? Kerli na ponad dekadę usunęła się w cień, a dziś tytułem powrotnego wydawnictwa chce nam powiedzieć, że to wycofanie się dobrze na nią podziałało.
Dido Florian Cloud de Bounevialle O’Malley Armstrong, brytyjska wokalistka na nasze szczęście legitymująca się jedynie imieniem Dido, pojawia się tak rzadko z nową muzyką, że mimo braku przebojów na miarę tych z początków kariery robi spore zamieszanie i ściąga na siebie uwagę branżowych (i nie tylko) mediów. Ja sama darzę ją dużą sympatią, i chociaż jej ostatnia płyta ukazała się przed sześcioma laty, jest still on my mind. Czy najnowsza, “Still on My Mind”, podobnie zagrzeje tam miejsce?
