Przez długi czas polska wokalistka Natalia Szroeder funkcjonowała w mojej świadomości jako osobowość telewizyjna (lista programów, w których występowała, jest okazała) i dziewczyna jednego z najpopularniejszych raperów w kraju nad Wisłą. Dużo bardziej wolałabym jednak kojarzyć ją ze świetną muzyką, a kawałków, do których chętnie by się wracało, brakowało. Do czasu. Płytą “Pogłos” Natalia resetuje swoją muzyczną karierę.
Czytaj dalej RECENZJA: Natalia Szroeder “Pogłos” (2021) (#1255)
Sława Summer Walker jest dość dziwna. Za Oceanem uznawana jest za jedną z najważniejszych współczesnych przedstawicielek r&b bijącą rekord z rekordem, w naszej części świata mało kto o niej słyszał, a jej albumów ze świecą szukać w lokalnych sklepach płytowych. Moją uwagę przykuła w 2019 roku po premierze debiutanckiego longplay’a “Over It”, by nieco mnie zmartwić wydaną rok później epką “Life on Earth”. Z pewną dozą nieufności sięgałam więc po “Still Over It”.
Czytaj dalej RECENZJA: Summer Walker “Still Over It” (#1254)
Przez dłuższy lat znana jedynie amerykańskim miłośnikom muzyki country wokalistka Kacey Musgraves stwierdziła, że pomysł na połączenie tego gatunku z popem jest warty uwagi. W efekcie jej sława w 2018 roku wystrzeliła, a wydana wówczas płyta “Golden Hour” słuchana była pod każdą szerokością geograficzną. Trzy lata później Amerykanka prezentowała już nowy album z zupełnie innej pozycji. Także tej osobistej.
Czytaj dalej RECENZJA: Kacey Musgraves “Star-Crossed” (2021) (#1253)
Joy Crookes, wokalistka o bangladesko-irlandzkich korzeniach, cierpliwie budowała swoją pozycję, zanim zdecydowała się wydać debiutancki album. Ten ukazał się chwilę po jej dwudziestych trzecich urodzinach i jest zapisem wspomnień, emocji i wydarzeń, w centrum których Joy stała w ciągu ostatnich pięciu lat. Decyzja o cierpliwym poczekaniu z płytą na odpowiedni moment była słuszna. “Skin” już jest jednym z najlepszych tegorocznych debiutów.
Amerykańska wokalistka Lana Del Rey nie dała sobie zbyt dużo czasu na celebrowanie albumu “Chemtrails Over the Country Club”. Nikomu jeszcze nie zdążyły osłuchać się zawarte na nim piosenki, a artystka już zaczęła zapowiadać nowe wydawnictwo. “Rock Candy Sweet” – jak początkowo zatytułowana miała być nowa płyta – przemianowana została na równie enigmatyczne “Blue Banisters” i wpadła w nasze ręce w październiku, by zgrać się z naszymi jesiennymi nastrojami.
Czytaj dalej RECENZJA: Lana Del Rey “Blue Banisters” (2021) (#1250)
Na początku 2011 roku byliśmy świadkami małego trzęsienia ziemi. Swój debiutancki, imienny album wydał brytyjski wokalista i producent James Blake. Elektroniczne, post-dubstepowe lecz jednocześnie pełne blue-eyed soulowej wrażliwości kompozycje szybko przysporzyły undergroundowemu wówczas Londyńczykowi spore grono wielbicieli. Dekadę później Blake wciąż potrafi budzić te same emocje.
Czytaj dalej RECENZJA: James Blake “Friends That Break Your Heart” (2021) (#1249)
Amerykańska wokalistka Abigail Elizabeth Smith nie miała na koncie debiutanckiej płyty, gdy wystąpiła u boku Chance The Rapper oraz śpiewała u Eda Sheerana, Marka Ronsona i A Tribe Called Quest. Na półce już dwa lata temu postawiła swą pierwszą nagrodę Grammy (za duet “How Deep Is Your Love” nagrany z PJ Mortonem), a ostatnio jedną z piosenek na swoim nowym albumie poświęcił jej sam Drake. Ona jednak, jak podejrzewam, te wszystkie sukcesy wolałaby zamienić na udane życie osobiste.
