Australijska wokalistka Tori Zietsch kilka lat temu postanowiła zacząć wszystko od nowa. Wyrwała się z rąk religijnej sekty, porzuciła ojczyznę na rzecz zamieszkania w Wielkiej Brytanii i postanowiła pisać piosenki o swoim skomplikowanym życiu. Te wydawać zaczęła przed dwoma laty pod pseudonimem Maple Glider. Dziś znowu sprawdzić możemy, co tam u niej słychać.
Czytaj dalej RECENZJA: Maple Glider “I Get Into Trouble” (2023) (#1441)
Nawet osoby tak pobieżnie jak ja zainteresowane polską sceną muzyczną musiały poczuć pod koniec października lekką ekscytację. Na sklepowe półki i serwisy streamingowe trafiły bowiem płyty dwóch artystek, o których już śmiało powiedzieć można, że należą do polskiej czołówki. Wymaga się od nich przez to wiele, a ja wprost nie mogłam doczekać się, by sprawdzić, czy poprzeczka jeszcze bardziej poszybowała w górę.
Czytaj dalej RECENZJA: Daria Zawiałow “Dziewczyna pop” & Kasia Lins “Omen” (2023)
Blisko dekadę temu Marta Markiewicz stanęła do walki o statuetkę dla najlepszego polskiego głosu w programie “The Voice of Poland”. W okolicach finału zrezygnowała z dalszego udziału w show, lecz jej barwna, nieco dziwaczna postać nie została przez widzów zapomniana. Wręcz przeciwnie – singiel “Naucz mnie” królował w rozgłośniach radiowych i uczynił z Sarsy (taki pseudonim przyjęła Marta) jedną z najpopularniejszych artystek w kraju nad Wisłą.
W języku katalońskim krótkie słówko noia oznacza dziewczynę. Taki sceniczny pseudonim wybrała dla siebie pochodząca z Barcelony Gisela Fullà-Silvestre, która od 2016 roku podrzuca nam co jakiś czas nowe piosenki. NOIA jest tym, kim jestem, gdy nikt nie patrzy – mówi nam artystka. Jednocześnie jednak w tytule debiutanckiej płyty umieszcza swoje prawdziwe imię.
“The Car” Arctic Monkeys, “That! Feels Good!” Jessie Ware czy “I Love You Jennifer B” Jockstrap. A obok nich “Messy” – debiutancka płyta niejakiej Olivii Lauryn Dean. Młoda wokalistka o brytyjsko-gujańsko-jamajskich korzeniach podbiła serca krytyków, co dało jej miejsce na liście artystów nominowanych do nagrody Mercury Prize dla najlepszego albumu na Wyspach Brytyjskich. Warto sprawdzić, czy faktycznie mamy do czynienia z olśniewającym wydawnictwem.
Kariera Reneé Mary Jane Rapp nie obfituje w specjalnie oryginalne wydarzenia. Amerykanka od najmłodszych lat wiedziała, że jej powołaniem jest scena. Na początku ta teatralna, dziś coraz częściej ta w koncertowych obiektach. Początek bieżącego roku dwudziestotrzyletnia Reneé wykorzystała na intensywne prace nad debiutanckim albumem, który ukazał się kilka tygodni temu.
Czytaj dalej RECENZJA: Reneé Rapp “Snow Angel” (2023) (#1434)
Zaraz wracam wołała nam przeszło dwa lata temu z epki “Be Right Back” brytyjska wokalistka Jorja Smith, która za sprawą debiutanckiego albumu stała się jedną z moich ulubionych debiutantek ostatnich lat. Pół dekady jednak musiało minąć od ukazania się “Lost & Found”, by artystka gotowa była na swój muzyczny come back. Powrót w wielkim stylu? Falling czy raczej flying? Jakikolwiek nie byłby werdykt, na niewiele płyt w 2023 roku czekałam bardziej.
Czytaj dalej RECENZJA: Jorja Smith “Falling or Flying” (2023) (#1433)
