#410 Katy Perry “Prism” (2013)


Norah Jones swego czasu powiedziała, że jeśli przejdziesz w życiu przez jakieś gówno, piszesz lepsze piosenki. Po czym zaprezentowała nam absolutnie rewelacyjny album “Little Broken Hearts”, który w dużej mierze opowiada o złamanym sercu i zdradzie (polecam tu takie utwory jak “Miriam” czy “She’s 22”). Łatwych miesięcy nie miała za sobą i Katy Perry. Jej małżeństwo z Russellem Brandem zakończyło się tak szybko jak się zaczęło. O ile wokalistka zachowała się z klasą i nie opowiadała w wywiadach o ich rozstaniu, tak Brand nie szczędził w mediach złośliwości pod adresem Katy. Lekiem na złamane serce miała być praca nad trzecim albumem. Czy idąc za przykładem Nory Jones Perry nagrała płytę na miarę swoich możliwości?

Czytaj dalej #410 Katy Perry “Prism” (2013)

#159 Katy Perry “Teenage Dream” (2010)

Po wielkim sukcesie singla “I Kissed a Girl” i jego następców (a szczególnie “Hot’n’Cold”) Katy Perry postanowiła wszystkm udowodnić, że nie jest gwiazdką jednego przeboju. To udało jej się idealnie, bo mało kto może pochwalić się umieszczeniem pięciu kolejnych singli z jednego albumu na pierwszym miejscu listy Billboard (a już do walki o szczyt szykuje się kolejny). Z niesamowitą łatwością nagrywa chwytliwe, popowe numery. Jej debiut bardzo mnie zaskoczył. Widziałam Katy w roli słodkiej dziewczyny, a tymczasem udowodniła, że umie pokazać pazur. W jej piosenkach sporo było rockowych brzmień. Oczywiście zręcznie zmiksowanych z popem. Na “Teenage Dream” tego już nie ma. Są tu tylko popowe i taneczne melodie. Niczym niemal nie wyróżniające się na tle piosenek wydawanych przez inne wokalistki. Z “Teenage Dream” podobają mi się dokładnie trzy utwory. Idąc po kolei: “Circle the Drain”, “E.T.” oraz “Who Am I Living For”. W “Circle the Drain” podoba mi się to, że jest to bardzo zadziorny numer. Jedyny na tej płycie, w którym Katy pokazuje pazur. Śpiewa czysto (co nie często jej się niestety zdarza) i z energią. Podoba mi się tekst. Opowiada o byłym chłopaku wokalistki – Travisie Mccoy’u. Mieli za sobą długi, ale burzliwy związek. O tym, czemu się rozstali Katy śpiewa w tej piosence. Kilka fragmentów specjalnie dla was: Thought I was the exception I could re-write your addiction (PL: Myślałam, że jestem wyjątkiem, że dla mnie zrezygnujesz z uzależnienia); Wanna be your lover Not your fucking mother Can’t be your savior I don’t have the power (PL: Chcę być twoją kochanką Nie pier*oloną matką Nie mogę cię ocalić Nie mam takiej mocy); You fall asleep during foreplay Cause the pills you take are more your forte I’m not sticking around to watch you go down (PL: Zasypiasz przy grze wstępnej bo pigułki, które bierzesz tak na ciebie działają Nie zostanę, żeby patrzeć jak się staczasz). W “E.T.” podoba mi się ta hipnotyzująca, elektryczna melodia. Nie z tego świata, chciałoby się powiedzieć xD Niesamowicie wciągający numer. Zupełnie nie w stylu Katy ale jakże dobrze do niej pasujący, do jej głosu i możliwości. No i z numerem 3. z wyliczanki. A tak naprawdę mój numer jeden wśród wszystkich piosenek Perry: “Who Am I Living For”. Utwór wbija w fotel. Katy brzmi nieco dramatycznie, podniośle. Przyznam, że nie potrafię zinterpretować tekstu tej piosenki. Chodzi chyba to to, że przed Katy jakieś wyzwania, próby: I am ready for the road less traveled Suiting up for my crowning battle This test is my own cross to bear But I will get there (PL: jestem gotowa do podróży nieznaną drogą Czekam na moją koronującą bitwę Ten sprawdzian jest moim własnym krzyżem do niesienia Ale tam będę). Genialny numer. Chociaż raz Katy nie robiła z siebie jakiejś słodkiej gwiazdki. Niestety, są tu i utwory, które zupełnie do mnie nie trafiają. “Firework”, chociaż ma niezły tekst (uwierz w siebie tip.) zniechęca mnie refrenem. “Last Friday Night” oraz “The One That Got Away” są nudne, bez polotu. “Pearl” natomiast zaczynało się bardzo obiecująco. Jednak wszystko psuje się ok. 20 sekundy. Wchodzi takie wkurzający bit. No i strasznie denerwuje mnie głos Katy (szczególnie w refrenie). W ostatnim czasie przekonałam się do jedynej z “Teenage Dream” ballady. Jest nią “Not Like the Movies”. Wprawdzie nie dorasta do pięt “Thinking Of You” z poprzedniego krążka, ale słucha się nieźle. Płyta jest niestety słaba. Nie jest o to to, co chciałabym od Katy. Marzę, by na trzecim albumie (który pewnie ukaże się w przyszłym roku) powróciła do czasów “One Of the Boys”. Może być jednak z tym problem, bo single z “Teenage Dream” były takimi hitami, że pójdzie pewnie za ciosem i nagra coś podobnego. A może nas zaskoczy?

#112, 113 Mariah Carey “Mariah Carey” (1990) & Katy Perry “MTV Unplugged” (2009)

Swój debiutancki album wydany w 1990 roku Mariah zatytułowała po prostu “Mariah Carey”. Obok “Music Box” i “Daydream” jest to jej najlepiej sprzedający się krążek. Na płycie zawartych zostało 11 utworów z gatunku pop, r&b (“There’s Got To Be a Way”, “Someday”) i soul (“Vision of Love”). Od pierwszy sekund słyszymy, że mamy do czynienia z niezwykłą wokalistką. Jej głos jest obłędny. Na początku płyty znajduje się chyba moja ulubiona piosenka od Mariah i jedna z ulubionych w ogóle. Mowa tu o “Vision of Love”. Czy trzeba ją komentować? Wystarczy posłuchać. Wtedy zrozumiecie. “I Don’t Wanna Cry” również jest niezłe, choć nie tak genialne. Podoba mi się też “Vanishing”. Prosta, ale efektowna piosenka. Na samym końcu płyty wokalistka umieściła “Live Takes Time”. Jest nieco łzawa, ale powoli się do niej przekonuję. Oprócz ballad Mariah nagrała kilka szybszych kawałków. Chociażby “There’s Got To Be a Way” czy “Someday”. One jednak nie zdobyły mojej sympatii. Znacznie lepsze jest “Alone in Love” czy “You Need Me”. Ta druga zaczyna się niespodziewanie – solówką na gitarze. Przywodzi mi na myśl rockowy utwór. Na szczęście Mariah podtrzymuje do końca tego ‘rockowego ducha’ piosenki. “Prisoner” od innych piosenek wyróżniają hip hopowe wstawki. Mariah debiutowała w czasach, gdy Internet nie był tak powszechny jak dziś. Potraficie uwierzyć, że 21 lat temu, nie było jeszcze YouTube? Nie łatwo było się wybić. Jedyną przepustką do kariery był wokal. Teraz jest, niestety, inaczej. Słuchając tej płyty przeniosłam się jakby w czasie. Teraz każda piosenka podszyta jest elektroniką. Mnie już to trochę męczyło. Tym bardziej doceniam ten album. Znam już kilka jej płyt, ale “Mariah Carey” jest chyba tą najlepszą.

 

Swoje płyty z serii “MTV Unplugged” ma wielu artystów. Należą do nich m.in. Alicia Keys, zespół Coldplay, Mary J. Blige. Czemu na nagranie takiego krążka zdecydowała się Katy Perry? Koncert Katy nie jest długi. Składa się na niego tylko 7 piosenek. I nawet lepiej, bo pod koniec się nudzi i dłuży. Katy zaśpiewała 5 piosenek z płyty “One Of The Boys” i jedną, która miała się znaleźć na płycie (“Brick By Brick”) oraz wykonała jeden cover (“Hackensack”). Z nową aranżacją piosenek kłopotu raczej nie miała. Gdyby poczekała z wydaniem takiej płyty do czasów “Teenage Dream”, efekt byłby ciekawszy. Dlaczego tak uważam? Na jej pierwszej płycie (nie licząc oczywiście “Katy Hudson”) nie było elektroniki. Praktycznie dostaliśmy identyczne piosenki. Utwory z drugiego krążka byłyby diametralnie inne. Najbardziej różni się od oryginału “I Kissed a Girl”. Na płycie jest mniej rockowy. Całkiem mi się podoba. W pewnym momencie (ok. 2:09) Katy nieco zawyła, miała taki cienki głosik. Kolejne “UR So Gay” niemal nie różni się od oryginału. Zaciekawiła mnie dopiero końcówka – część instrumentalna. “Lost” również brzmi podobnie jak wersja studyjna. Całkiem podoba mi się “Thinking of You”. Katy całkiem nieźle się wybroniła. Brakuje mi jednak tej nutki dramatyzmu w jej głosie. Piosenka jest naprawdę wzruszająca i poruszająca, ale Katy wykonała ją jak każdą inną. Po prostu poprawnie. Ciekawa byłam, jak Katy wypadnie w utworze “Hackensack” zespołu Fountains of Wayne. Bardziej jednak podoba mi się oryginalna wersja. A co z “Brick By Brick”? O ile dobrze pamiętam, to najlepiej zaśpiewany numer na “MTV Unplugged” Katy. Perry ma oryginalną barwę głosu. Nie śpiewa można na żywo tak dobrze jak Christina Aguilera czy Lady GaGa, ale ma fajny kontakt z publicznością. Nie podobały mi się momenty (których było na szczęście niewiele), kiedy śpiewała coś na kształt “yeah…”. Nie spodziewałam się również, że sama sięgnie po gitarę i zagra przy śpiewaniu “Thinking of You” czy “Lost”.

#10 Katy Perry “One of the Boys” (2008)

Pierwsze, na co zwróciłam uwagę po przesłuchaniu “One of the boys” to to, że z chęcią włączyłam cały album od początku. Wiele poprzednio recenzowanych płyt odkładałam po jednym przesłuchaniu. Dotychczas wydawało mi się, że pozostałe piosenki Katy są nudne. A tu taka miła niespodzianka. Podoba mi się ciekawy/oryginalny głos Perry. Fajnie brzmi szczególnie w “I kissed a girl” i “UR so gay”. Ogólnie Katy śpiewa piosenki w stylu pop-rock. Nic dziwnego, że dopisałam ją do listy swoich ulubionych wokalistek tego gatunku (obok Avril Lavigne i Hayley Williams). Sama muzyka na “One of the boys” brzmi świetnie i nie banalnie. Chyba poszukam instrumentalnych wersji tych utworów. Słyszeliście kiedyś balladę w wykonaniu Katy? “Thinking of you” jest jednym z najlepszych momentów na płycie. Pokrewne balladzie jest też ‘Lost” i “I’m still breathing”. Ta druga bardziej przypadła mi do gustu. Może dlatego, że lubię twórczość Lily Allen a początek piosenki Katy skojarzył mi się z jej muzyką? Szkoda, że w Polsce Katy Perry znana jest głównie jako wokalistka pop. Tak to jest, jak w radiu puszczają tylko “I kissed a girl”, “Hot & cold” czy nowy singiel “California gurls”. Więc jeśli lubicie trochę ostrzejsze piosenki niż te przed chwilą wymienione, szybko przesłuchajcie ten album.