Dawid Podsiadło przygodę z muzyka zaczynał jak wiele innych osób w jego wieku – założył z kolegami zespół. Trochę grali, ale wielkiego z tego efektu nie było. Na chwilę Dawid odłączył się od kolegów i wziął udział w “X-Factorze”. W pierwszej edycji szybko z show się pożegnał, drugą wygrał.
Często się zdarza, że zwycięzcy amerykańskich programów typu talent show robią karierę na całym świecie. Kelly Clarkson nagrywa już szósty krążek. Carrie Underwood sprzedała przeszło 15 milionów kopii swoich płyt. Jordin Sparks nagrała duet z samą Whitney Houston. Phillip Phillips wkrótce wydaje swój album „The World from the Side of the Moon” w Wielkiej Brytanii. Zwyciężczyni 3. edycji show, Fantasia, najbardziej znana jest w USA. Nieliczne jej single dotarły na listy przebojów w innych krajach. Czy „Side Effects of You” da szansę artystce na międzynarodową karierę z prawdziwego zdarzenia?
Rok temu Europa zachwyciła się Loreen i jej zwycięskim utworem “Euphoria”. Chociaż piosenki nie cierpię, Loreen debiutanckim krążkiem “Heal” udowodniła mi, że zasłużyła na wygraną. Dziś swoją muzyką próbuje zainteresować europejskich słuchaczy laureatka tegorocznego konkursu Eurowizji – Dunka Emmelie de Forest. Jakie ma szanse?
Siedem lat po zaskakującym, pokazującym inną, ciekawszą stronę Kate Bush i teatralnym (a co!) albumie “The Dreaming” i cztery po cudownym, działającym na wyobraźnię “Hounds of Love” artystka zaprezentowała światu płytę o obiecującym, aczkolwiek ryzykownym tytule “The Sensual World”. Nagrywała ją trzy lata. Podobnie jak w przypadku dwóch wspomnianych wcześniej krążków i na “The Sensual World” Kate zajęła się produkcją oraz tekstami. Mamy więc pewność, że album brzmi tak, jak wymarzyła to sobie Bush.
Kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po „Iron EP” francuskiego reżysera teledysków – Woodkida – nie mogłam się od jego muzyki uwolnić przez najbliższe nie dni, lecz tygodnie. Więc kiedy zobaczyłam, że debiutancki longplay artysty miał już swoją premierę, również i z nim zapoznałam się w mgnieniu oka. „The Golden Age” to płyta, na jaką warto czekać latami!
Kiedy usłyszałam, że zespół Green Day planuje wydać nie jedną, ale trzy płyty w krótkich odstępach czasu, puknęłam się w czoło i pomyślałam: z tego nie będzie nic dobrego. Artyści nad swoimi albumami pracują nieraz latami. No, przynajmniej ci, którzy sami zajmują się komponowaniem i pisaniem tekstów. A do takich zaliczyć możemy Green Day’a. Obawiałam się o jakość nagrań, czy przez pośpiech nie wyjdzie z tego byle co. Z drugiej jednak strony zazdrościłam fanom chłopaków, że ich idole tak się o nich troszczą i chętnie dzielą nową muzyką. Ja z Christiną Aguilerą nie mam niestety tak dobrze. Tak czy inaczej zachęcona naprawdę udanym krążkiem “American Idiot” postanowiłam sięgnąć po całą trylogię. Naraz, a bo co. Jeśli ktoś spodziewa się rewolucji w brzmieniu kapeli, na pewno się zawiedzie. Zespół wierny jest pop punkowym melodiom i zna się na tym jak nikt inny.
Czytaj dalej #357, 358, 359 Green Day „¡Uno!” & „¡Dos!” & „¡Tre!” (2012)
Caro Emerald, pochodząca z Holandii wokalistka, zachwyciła w 2010 roku pół Europy za sprawą przebojowego, a przede wszystkim interesującego krążka “Deleted Scenes from the Cutting Room Floor”. Album sprzedał się w ilości przekraczającej milion sztuk, co, jak na wokalistkę pokroju Caro, jest rzeczą wspaniałą i niezwykłą. Czemu? Emerald w niczym nie przypomina piosenkarek na współczesnej scenie pop. Jest niczym osoba z innej bajki. Całymi garściami czerpie inspiracje z muzyki lat 40. czy 50. Dodaje do tego odrobinę nowoczesnych brzmień i otrzymuje prawdziwą mieszankę wybuchową.
Czytaj dalej #356 Caro Emerald “The Shocking Miss Emerald” (2013)
