Now you’re just somebody that I used to know chciałoby się zaśpiewać Kimbrze – pochodzącej z Nowej Zelandii wokalistce, która kazała nam czekać na swój muzyczny powrót niemalże pół dekady. Tyle trwała przerwa między jej dwoma wydawnictwami, choć nad następcą “Primal Heart” artystka zaczęła pracować już w 2018 roku. Przeszkodził jej brak weny spowodowany trudnościami w rozpoznaniu własnych uczuć i emocji. Bo Kimbra nie chce, by jej twórczość była jak wydmuszka.
RECENZJA: Samia “The Baby” (2020) (#1377)
I only write songs about things that I’m scared of śpiewa nam w jednej z piosenek Samia. A właściwie Samia Najimy Finnerty – wokalistka o amerykańsko-libańskich korzeniach, której rodzice związani są ze światem aktorskim. Ona także ma na koncie epizody na srebrnym ekranie, choć woli określać się mianem piosenkarki. Przed kilkoma tygodniami wydała nowy album “Honey”, a ja wracam do debiutanckiego “The Baby”.
RECENZJA: Miley Cyrus “Endless Summer Vacation” (2023) (#1376)
Burza krótkich, rozczochranych blond włosów i pozowanie na dziewczynę, która prawdopodobnie dorastała w niewłaściwej dekadzie – Miley Cyrus przed trzema laty próbowała nam udowodnić, że nie jest już pop gwiazdą, jaką znamy. Po intensywnym romansie z pop-glam rockiem i inspirowaniu się latami 80. wraca do popu i wydarzeń, o których – zdawałoby się – już powinna zapomnieć.
Czytaj dalej RECENZJA: Miley Cyrus “Endless Summer Vacation” (2023) (#1376)
RECENZJA: P!nk “Trustfall” (2023) (#1370)
Prawda, refleksje, niepewność, wiara, akceptacja, miłość – takie słowa przychodzą P!nk na myśl, gdy określić ma nową erę swojej kariery. Album “Trustfall” wydaje cztery lata po dość przeciętnym “Hurts 2B Human” i na kilka chwil przed startem swojej kolejnej trasy koncertowej. Niby po przeszło dwudziestu latach na scenie artystka nic nie musi udowadniać, lecz miło widzieć, że wciąż jej się chce.
RECENZJA: Raye “My 21st Century Blues” (2023) (#1367)
Mówić o Rachel Keen jak o debiutantce jest niezwykle dziwnie. Brytyjska wokalistka, która przyjęła sceniczny pseudonim Raye, aktywna jest od niemalże dekady. Pisała dla innych artystów, wydawała własne single i chętnie udzielała się w cudzych kompozycjach – z pewnością przypomnieć sobie potraficie przebój “You Don’t Know Me” z 2016 roku. Rachel wciąż jednak brakowało jednego. Ukoronowaniem drogi, jaką przeszła, jest debiutancka płyta. I to jaka płyta.
Czytaj dalej RECENZJA: Raye “My 21st Century Blues” (2023) (#1367)
RECENZJA: Biig Piig “Bubblegum” (2023) (#1363)
Lata mijają a Jess Smyth – pochodząca z Irlandii wokalistka podpisująca się osobliwym pseudonimem Biig Piig – ani myśli wracać do Londynu, który w czasie pandemii zamieniła na Kalifornię. Tam też zdecydowała się budować swoją muzyczną karierę, a rosnąca popularność zaprowadziła ją na jedną scenę z Glass Animals. Dziś Biig Piig wraca z kolejnym projektem.
RECENZJA: Melanie C “Beautiful Intentions” (2005) (#1362)
Melanie C, ex-Spice Girl, nie miała powodów by rozpaczać po rozstaniu z koleżankami z zespołu. Gdy w 2000 roku girlsband się rozpadł, ona miała już na koncie debiutancki album “Northern Star”, który przyniósł takie przeboje jak “I Turn to You” i “Never Be the Same Again”. Melanie wciąż jednak była na samym początku poszukiwania swojego muzycznego stylu.
Czytaj dalej RECENZJA: Melanie C “Beautiful Intentions” (2005) (#1362)