Opublikowane w

RECENZJA: Joan As Police Woman “The Deep Field” (2011) (#1515)

Swoją solową karierę jako Joan As Police Woman amerykańska wokalistka Joan Wasser zaczęła od chęci zostania nową jazz popową wokalistką. Niedługo potem rozszerzyła wachlarz swoich muzycznych możliwości o chamber pop i niespecjalnie energiczny pop rock, by jeszcze bardziej zaskoczyć krążkiem “Cover”, gdzie postawiła na indie wersje nagrań takich sław jak Britney Spears, T.I. czy Nina Simone. Słuchało się tego ciężko i z ulgą przyjęłam fakt, że kolejny projekt to ponownie porcja autorskich kawałków Joan.

Czytaj dalej RECENZJA: Joan As Police Woman “The Deep Field” (2011) (#1515)

Opublikowane w

The Other Man – J. Bernardt | “Running Days” (2017) & “Contigo” (2024)

Trzy albumy wydane wraz z zespołem Balthazar oraz obserwowanie, jak jego kolega z kapeli, Maarten Devoldere, rusza z solowym projektem Warhaus – nie dziwi fakt, że Jinte Deprez poczuł, że nastała pora, by i on poszedł własną drogą. Tak narodził się projekt J. Bernardt, który kusi już dwoma albumami. Oba są z innej bajki.

Czytaj dalej The Other Man – J. Bernardt | “Running Days” (2017) & “Contigo” (2024)

Opublikowane w

RECENZJA: Suki Waterhouse “I Can’t Let Go” (2022) (#1512)

Niezbyt często zdarza mi się używać związków frazeologicznych, ale patrząc na osoby takie jak Suki Waterhouse od razu przypomina mi się powiedzenie, że ktoś łapie wiele srok za ogon. I can’t help it. Brytyjka w show biznesie usiłowała zaistnieć na wiele sposobów. Zajmowała się modelingiem, występowała w filmach, jej twarz pojawiała się w telewizji i teledyskach. Niedawno stwierdziła, że może też śpiewać. Szykuje się do premiery swojej drugiej płyty, a chwilę temu otwierała koncert Taylor Swift na Wembley. Tak za to brzmi jej debiut.

Czytaj dalej RECENZJA: Suki Waterhouse “I Can’t Let Go” (2022) (#1512)

Opublikowane w

RECENZJA: Sabrina Carpenter “Short n’ Sweet” (2024) (#1511)

Debiutująca w 2015 roku albumem “Eyes Wide Open” Sabrina Carpenter jest podręcznikowym przykładem na to, że sukces mało kiedy spada na kogoś od razu. Nie brana zbyt na poważnie wokalistka jakiś czas temu musiała zmierzyć się z wizerunkowym kryzysem, gdy Olivia Rodrigo oskarżyła ją o odbicie chłopaka. Dziś o tej małej aferce się nie pamięta, a my mówić możemy o wakacjach, które upłynęły pod znakiem Sabriny. Być może jej dominacja przeniesie się na wczesną jesień, bo płyta “Short n’ Sweet” to nie tylko znane single.

Czytaj dalej RECENZJA: Sabrina Carpenter “Short n’ Sweet” (2024) (#1511)

Opublikowane w

Luźne taśmy: sierpień ’24

Ostatni miesiąc wakacji (kto je miał, ten miał) to porcja tanecznego, klubowego od Charli XCX i Alison Goldfrapp. To także nostalgiczne nagrania spod ręki Lorde i naszej polskiej Jae Miry. A żeby było jeszcze różnorodniej, podrzucam nieoczekiwany duet Lady Gagi i Bruno Marsa oraz wspominam zespół, którego powrót zawładnął serwisami informacyjnymi. Oto sierpniowe taśmy.

Czytaj dalej Luźne taśmy: sierpień ’24

Opublikowane w

RELACJA: Sanah w Warszawie

Może ciężko w to uwierzyć, ale mimo dość częstych koncertów w Polsce nie miałam jeszcze okazji spotkać się na którymś z nich z Sanah – od 2020 roku wokalistką, na którą nie ma w kraju nad Wisłą mocnych. Zapracowana artystka nie zamierzała robić sobie letnich wakacji i na kilka tygodni po zakończonej trasie koncertowej ruszyła z kolejną serią występów. Jednym z jej przystanków była Warszawa.

Czytaj dalej RELACJA: Sanah w Warszawie

Opublikowane w

RECENZJA: Fink “Beauty in Your Wake” (2024) (#1510)

Był taki czas, gdy brytyjski wokalista Fin Greenall – działający jako Fink – zasypywał nas nowościami. W samym tylko 2017 roku ukazały się jego dwie płyty, a ich następca w nasze ręce wpadł ledwo dwa lata później. Tym razem jednak stacjonujący w Berlinie muzyk postanowił skupić się na życiu rodzinnym. W celu wyciszenia się i poszukania nowych inspiracji powrócił do Kornwalii, gdzie w liczącej niecałe dwieście mieszkańców wiosce nagrał pierwszy od 2019 roku album.

Czytaj dalej RECENZJA: Fink “Beauty in Your Wake” (2024) (#1510)