Poprzednio przekonywał nas, że wpadł w złe towarzystwo, a po zakończeniu działań promocyjnych albumu “Wrong Crowd” chce zrobić sobie przerwę od muzyki i zwyczajnie odpocząć. Brytyjski wokalista Tom Odell przeniósł się do spokojniejszego wschodniego Londynu i zamiast nadrabiać serialowe i książkowe zaległości podglądał codzienne życie swoich sąsiadów. Swe obserwacje przełożył na teksty piosenek i dość szybko powrócił z nową płytą. Kto mieszka przy tytułowej Jubilee Road?
Nie ma co ukrywać. To musiało się tak skończyć. Urodzona na początku 2000 roku Noah Cyrus wychowywała się w jednej z najbardziej medialnych amerykańskich rodzin. Jej ojciec, Billy Ray, pod koniec lat 80. rozpoczął karierę wokalisty country, a siostra, Miley, była jedną z najjaśniejszych gwiazd Disney’a, która dziś nagrywa, co jej w duszy gra. Zaistnieć swego czasu próbował także jej brat, Trace, który założył zespół Metro Station. Noah obserwowała ich poczynania i stwierdziła, że też chce poświęcić swoje życie muzyce.
Lata 90. były złotą erą dla australijskiego zespołu Nick Cave and the Bad Seeds. Po bardzo przeciętnym rozpoczęciu (nudny album “The Good Son”) przyszła pora na wydawnictwa dobre (“Henry’s Dream”) albo zwyczajnie znakomite (“Let Love In”, “Murder Ballads”). Był to czas nie tylko artystycznych sukcesów, ale i komercyjnych wzlotów, które szybko zaczęły Cave’a uwierać*. Ale nie tylko nieoczekiwana sława sprawiła, że po premierze “The Boatman’s Call” nastąpiła kilkuletnia przerwa w działalności kapeli. Jej lider, Nick Cave, potrzebował odpocząć po miłosnych zawirowaniach. Zostawił fanów z płytą, na której otwiera się jak nigdy wcześniej.
Czytaj dalej #909 Nick Cave and the Bad Seeds “The Boatman’s Call” (1997)
Pięć lat kazała nam czekać Anna Calvi na swój trzeci studyjny album. Krążek “Hunter” w końcu wraz z ostatnim dniem wakacji ujrzał światło dzienne, a wokalistka zaczęła przygotowywać się na polowanie. Wyruszyła w świat by prezentować swoją twórczość i zdobywać nowych wielbicieli. Jednym z jej przystanków była Warszawa.
Kiedy ogłoszono dwa polskie koncerty brytyjskiego (lecz obecnie stacjonującego w Niemczech) zespołu The Underground Youth, niezbyt mnie te informacje obeszły. I pewnie nawet nie rozważałabym wybranie się na poznański gig, gdyby nie czysty przypadek – pewnego słonecznego październikowego dnia w uszy wpadła mi płyta “Mademoiselle”. I nagle stała się szarość.
Zawsze chciałam być wokalistką i dzielić się swoją muzyką z innymi, by uświadomić im, że warto realizować swoje marzenia – mówi Amerykanka Cassie Marin. O niej samej wiemy naprawdę niewiele. Jedynie tyle, że wychowywała się w Miami, a decyzję o rozpoczęciu muzycznej kariery podjęła po wypadku, który przekreślił jej gimnastyczną przyszłość. I tak już sobie nagrywa od 2015 roku, co jakiś czas dzieląc się większą lub mniejszą partią muzyki. Jak na początku 2018 roku, kiedy to ukazała się jej nowa epka “S.O.S.”.
Może usunąć się w cień na kilkanaście miesięcy. Może zniknąć z mediów społecznościowych. Może zejść ze sceny i zrobić sobie dłuższą przerwę od koncertowania. A i tak gdy tylko wyda nową płytę, znów jest na ustach (i w uszach) prawie wszystkich. Dawid Podsiadło, jeden z najnormalniejszych i najbardziej gardzących celebryckim życiem polskich wokalistów, po trzech latach powrócił z nowym studyjnym albumem. Jaki jest “Małomiasteczkowy”?
