Czerwony bądź też krwawy księżyc jest zjawiskiem możliwym do zaobserwowania na niebie podczas jego całkowitego zaćmienia. Mi do fascynacji astrologią bardzo daleko, ale tym, co ponad nami, zainspirowała się kolumbijska wokalistka Kali Uchis. Swoją trzecią studyjną płytą “Red Moon in Venus” zabiera nas w podróż po kosmosie obiecując garść piosenek, które mają pobudzić nasze emocje i sprawić, że świat wokół nas zawiruje.
Czytaj dalej RECENZJA: Kali Uchis “Red Moon in Venus” (2023) (#1375)
Mówić o Rachel Keen jak o debiutantce jest niezwykle dziwnie. Brytyjska wokalistka, która przyjęła sceniczny pseudonim Raye, aktywna jest od niemalże dekady. Pisała dla innych artystów, wydawała własne single i chętnie udzielała się w cudzych kompozycjach – z pewnością przypomnieć sobie potraficie przebój “You Don’t Know Me” z 2016 roku. Rachel wciąż jednak brakowało jednego. Ukoronowaniem drogi, jaką przeszła, jest debiutancka płyta. I to jaka płyta.
Czytaj dalej RECENZJA: Raye “My 21st Century Blues” (2023) (#1367)
Lata mijają a Jess Smyth – pochodząca z Irlandii wokalistka podpisująca się osobliwym pseudonimem Biig Piig – ani myśli wracać do Londynu, który w czasie pandemii zamieniła na Kalifornię. Tam też zdecydowała się budować swoją muzyczną karierę, a rosnąca popularność zaprowadziła ją na jedną scenę z Glass Animals. Dziś Biig Piig wraca z kolejnym projektem.
ABBA, Adele, Harry Styles, Mary J. Blige czy Beyoncé – lista nominowanych do nagród Grammy w kategorii Record of the Year obfituje w uznane nazwiska. Wśród nich pojawia się artysta, który dopiero snuje marzenia o wielkiej karierze. Steve Lacy niespodziewanie został jednym z tegorocznych bohaterów za sprawą swojego singla “Bad Habits”. Kompozycja promuje jego drugi studyjny album, “Gemini Rights”.
Czytaj dalej RECENZJA: Steve Lacy “Gemini Rights” (2022) (#1356)
Wraz z ukazaniem się albumu “CTRL” narodziła się nowa gwiazda na rhythm’and’bluesowej scenie. Solána Imani Rowe, przedstawiająca nam się jako SZA, szybko mogła jednak zgasnąć, gdy przestała otrzymywać wsparcie od swojej wytwórni płytowej. O następcy debiutanckiego krążka mówiła już dawno, lecz dopiero teraz udało jej się doprowadzić ten projekt do końca. Sponad wielkiej wody SZA wysyła do nas sygnał S.O.S., choć to w niebezpieczeństwie są jej rywalki.
Są artyści, o których ze świecą szukać większych wzmianek na mojej stronie, choć ich twórczość co jakiś czas przewijała się na moich playlistach. Ze zdumieniem przyjęłam informację, że nie słyszeliście jeszcze ode mnie chociażby o Ari Lennox – amerykańskiej wokalistce specjalizującej się w przepisywaniu na współczesny język swojego ulubionego oldskulowego r&b. Przed kilkoma tygodniami wydała nowy album, który dla mnie jest pewniakiem na listach najlepszych tegorocznych wydawnictw.
Czytaj dalej RECENZJA: Ari Lennox “Age/Sex/Location” (2022) (#1353)
Lata 80. mają swoich tak oczywistych bohaterów jak Michael Jackson, Madonna, U2 czy Prince. W tym gronie często zapomina się jednak o zespole, który w drugiej połowie wspomnianej dekady sprzedawał miliony płyt i odpowiada za przeboje, które świetnie bronią się mimo upływu dekad. Sade, brytyjska kapela dowodzona przez zjawiskową Sade Adu, uparcie dziś milczy, ale w przedostatniej dekadzie minionego tysiąclecia chętnie dzieliła się nowymi nagraniami.
Czytaj dalej RECENZJA: Sade “Stronger Than Pride” (1988) (#1334)
