Pochodząca z małego miasta dziewczyna o niebywałym głosie stawia wszystko na jedną kartę i wyjeżdża szukać szczęścia w Los Angeles. Przypadkowo trafia do klubu wystawiającego burleskę. Zachwycona tą stylistyką za wszelką cenę chce stanąć na scenie. Film “Burlesque” z Christiną Aguilerą w roli głównej jest jak współczesna bajka o kopciuszku. A że to obraz pełen muzyki, nie mogło zabraknąć soundtracku.
Na początku czerwca czas dla każdego fana Christiny Aguilery na moment się zatrzymał. Po czterech latach, jakie minęły od premiery retro “Back to Basics”, Xtina wystrzeliła się w kosmos i zapragnęła zostać reprezentantką future popu. Mało kto jej wizję wówczas zrozumiał, a sama płyta “Bionic” szybko spadła z list przebojów. Niedługo potem artystka wysnuła śmiałą tezę, iż ta muzyka wyprzedzała swoje czasy. I faktycznie tak się stało. Po dekadzie “Bionic” wciąż atakuje świeżymi dźwiękami. A ja postanowiłam uszeregować wchodzące w skład tego albumu piosenki od swojej najmniej do najbardziej ulubionych.
W marcu 2020 roku minęła dekada, odkąd postanowiłam pobawić się w prowadzenie strony o muzycznej tematyce. I naprawdę nie sądziłam, że wytrwam w tym tyle lat, zamieniając zwykłego bloga w coś większego. The-Rockferry wymagało (a zresztą wciąż wymaga) ode mnie poszerzania muzycznych horyzontów. Z okazji okrągłej rocznicy pisania postanowiłam odpowiedzieć sobie na pytanie, jakie kobiece głosy są dla mnie dziś najbardziej inspirujące. Tak powstał ten luźny wspominkowy wpis.
Czytaj dalej 10×10, czyli 10 moich ulubionych wokalistek na 10. rocznicę strony
Niespodziewany duet dwóch różnych muzycznych światów. W podwójnej dawce. Udany cover utworu Radiohead w wykonaniu polskiego zespołu. Ponowne spotkanie amerykańskiej wokalistki z disneyowską, filmową bohaterką. Te i więcej kawałków znajdziecie w marcowych taśmach.
Płyta, co do której czuję, że może być to moja płyta roku w podsumowaniu 2020 roku. Album zespołu, którego członkowie przez parę lat zajęci byli własnymi projektami. Krążek producenta, który – na co liczę – wzbogaci moją imprezową playlistę kilkoma killerami. Nietypowe wydawnictwo jednej z najlepszych amerykańskich songwriterek. A to i tak nie wszystko. Przedstawiam wam płyty, na które czekam w nadchodzącym roku.
Płyta, która miała być popowym powrotem roku, a którą zrozumiemy pewnie dopiero za kilkadziesiąt lat. Album, który okazał się być ostatnim aktem życiowego przedstawienia. Krążek, który wpłynął na cały muzyczny biznes. Te i inne wydawnictwa narobiły szumu w dobiegającej końca dekadzie. Zapraszam na pierwszą część mojej listy.
