#114 Nelly Furtado „Folklore” (2003)

Trzy lata po “Whoa, Nelly” otrzymujemy od Nelly Furtado nowy materiał. Kiedy po raz pierwszy słuchałam “Folklore” byłam bardziej na ‘nie’ niż na ‘tak’. Jednak po kilku przesłuchaniach stwierdziłam, że nawet mi się podoba. Przede wszystkim płyta brzmi dojrzalej niż poprzedniczka. Nelly również jest bardziej odważna w łączeniu gatunków. Obok popu mamy tu elementy folku (“Powerless”), hip hopu (“Fresh Off The Boat”) i akustycznych brzmień (“Try”, “Saturdays”). Sprawia to, że płyta nie jest jednostajna, nie nudzi się tak szybko. Sama muzyka zasługuje na oddzielny komentarz. W wielu piosenkach pojawia się banjo, mandolina (“One-Trick Pony”, “Forca”), gitara akustyczna (“Try”), gitara elektryczna (“Childhood Dreams”). Kiedyś nie mogłam wręcz słuchać tej płyty ze względu na głos Nelly, ale na szczęście się przekonałam do niego. Jest oryginalny, ciekawy. Nie wydaje mi się, aby ktoś inny śpiewając piosenki z “Folklore” wypadłby równie dobrze jak właśnie Furtado. Teraz może coś o piosenkach. Zauroczył mnie początek płyty. Uwielbiam “One-Trick Pony”, “Powerless”, “Explode”. “Try” niestety zdążyło mi się znudzić już przynajmniej trzy razy. Za pierwszym przesłuchaniem zwróciłam uwagę tylko na nieco hip hopowe “Fresh Off The Boat”. Teraz również lubię do niej wracać. Potem było tylko lepiej, bo stwierdziłam, że wokal Nelly jest niesamowity i pasuje do tych piosenek. Druga część płyty nieco mniej mi się, niestety, podoba. Piosenki zlewają mi się w jedno. Ciężko mi również przypomnieć sobie, jak leci takie “The Grass Is Green” czy “Picture Perfect”. Może to nawet i lepiej bo nie za bardzo mi się podobały. Jednak nic nie przebiło “Saturday”. Czas trwania utworu idealnie dopasował się do dnia tygodnia, o którym mowa (‘sobota’). Nie uważacie, że każda sobota jest krótsza od takiego np. poniedziałku? Piosenka Nelly trwa nieco ponad 2 minuty. I całe szczęście. Dobija mnie ten głos, który podśpiewuje gdzieś z tyłu. Na szczęście dwie ostatnie piosenki sprawiają, że zapomina się o tych kilku kiepskich. Głównie za sprawą “Island of Wonder”, które kojarzy mi się z muzyką indyjską. “Childhood Dream” też da się słuchać. Chociaż trochę pod koniec nudzi. Uważam jednak, że to najlepsza płyta, którą dostaliśmy od Nelly.

4 Replies to “#114 Nelly Furtado „Folklore” (2003)”

  1. Może jest to najlepsza płyta Nelly, ale ja pewnie po nią nie sięgnę;) Jej głos tak średnio mi się podoba, ale jakoś zraziłam się do jej muzyki. Gdyby jeszcze single podobały mi się z jej wcześniejszych płyt to może bym i którąś przesłuchała, ale nawet one mi się nie podobają więc wolę ten czas poświęcić dla kogoś innego;)

  2. Też uważam, że to najlepsza płyta Nelly Furtado. Wszystkie piosenki mi się podobają; jedynie nieco bladsze staje się “Build You Up” na tle reszty. Za to bardzo podoba mi się “Saturdays” – Nelly wypadła świetnie, a chórki są śmieszne (fizzz-reviews)

Odpowiedz na „~InnaAnuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *