Zapomniane girlsbandy lat 90. (cz. II)

Opublikowany przed dwoma laty artykuł o trzech zapomnianych girlsbandach dyktujących warunki gry w rhythm’and’bluesowym świecie lat 90. nadal cieszy się sporą popularnością i dużą klikalnością. Postanowiłam więc przypomnieć o trzech kolejnych zespołach, które lata świetności mają już dawno za sobą.

Cheryl “Coko” Gamble, Tamara “Taj” Johnson i Leanne “Lelee” Lyons siostrami nie są, ale nie przeszkodziło im to w powołaniu do życia girlsbandu Sisters With Voices, którego nazwa skrócona została do SWV. Zaczęły razem śpiewać pod koniec lat 80., ale uwagę wytwórni płytowej RCA zwróciły w 1991 roku. Od razu otrzymały kontrakt na osiem albumów, lecz skończyło się na trzech krążkach. SWV zadebiutowały oficjalnie w 1992 singlem “Right Here”, który dotarł do 92. miejsca na Billboard Hot 100. Piosence szansę dano ponownie w 1993 roku, kiedy to ukazała się w zremixowanej wersji, stając się światowym przebojem. Kompozycja zwiastowała płytę “It’s About Time”, z której dziś najlepiej pamięta się utwory “Weak” i “I’m So Into You”. Album w samych tylko Stanach rozszedł się w 3 milionach egzemplarzy. Przyniósł też girlsbandowi nominację do Grammy. Na kolejny krążek fani SWV czekać musieli cztery lata. “New Beginning” nie cieszyło się podobną sławą, ale jego wyniki na listach wystarczyły, by płyta pokryła się w USA platyną. Wylansowano z niej kawałek “You’re the One”, który był ostatnim wysoko notowanym singlem SWV w Stanach. 1997 rok był pracowitym czasem dla zespołu. Grupa skupiła się na nagrywaniu dwóch albumów. W lipcu do sprzedaży trafiło wydawnictwo “Release Some Tension”, na którym SWV wspierane są m.in. przez Missy Elliott, Snoop Dogga i Lil’ Kim. W listopadzie zaś fani w swoje ręce dostali świąteczny krążek “A Special Christmas”, który zawierał jedno autorskie nagranie – “Christmas Ain’t Christmas (Without the One You Love)”.

W 1998 roku girlsband oficjalnie zawiesił swoją działalność. Powodem były chęci każdej z wokalistek na rozkręcanie własnych karier. Muzyki słuchacze doczekali się tylko od jednej. Coko już w 1999 roku zaskoczyła solowym krążkiem, “Hot Coko”, który dotarł do 68. miejsca w USA. Kolejną płytową próbę podjęła dopiero w 2006 roku – ukazał się wówczas album “Grateful”. Jej ostatnia, jak dotąd, płyta “The Winner in Me” swoją premierę miała dziesięć lat temu. Taj skupiła się nauce (zrobiła licencjat z administracji biznesowej), wzięła udział w pisaniu kilku książek, a także wystąpiła wraz ze swoim mężem w reality show “I Married a Baller”. O Lelee wiadomo najmniej. W wywiadzie udzielonym w 2014 roku zdradziła, że po rozpadzie SWV zmagała się z depresją.

W 2005 roku SWV po raz pierwszy zaczęły mówić o nagraniu kolejnej płyty. Aż do 2012 roku te słowa nic nie znaczyły, ale girlsband częściej był koncertowo aktywny. Dziewczyny pojawiły się w Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Japonii. Ważniejszym momentem był jednak występ u boku Alicii Keys, En Vogue i TLC na gali BET Awards w 2008 roku. W kwietniu 2012 roku SWV wydały obiecywany od lat powrotny album. “I Missed Us” zauważone zostało dzięki piosence “If Only You Knew”, które zdobyło nominację do Grammy. W 2016 roku ukazała się kolejna płyta zespołu, “Still”, która dotarła do 80. miejsca na Billboard 200 i 5. na  US R&B Albums. Ostatnią aktywnością SWV było supportowanie Toni Braxton podczas jej tegorocznej trasy.

 

1990 rok. Renee Sandstrom, Stacy Ferguson i Stefanie Ridel z pasji do muzyki i poezji zakładają grupę New Rhythm Generation. Rozpoczynają poszukiwania płytowego kontraktu, rozsyłając demo z utworem “Get Crazy – Work It”. Nie czekając na odpowiedzi ze strony wytwórni występują w nocnych klubach i wydarzeniach charytatywnych. W 1992 roku znajdują managera, który sugeruje zmianę nazwy na Wild Orchid. W 1996 roku girlsband, pod szyldem RCA Records, wydał debiutancki singiel “At Night I Pray”, który dotarł do 63. miejsca w USA, a wyreżyserowany przez znanego ze współpracy z Janet Jackson Marcusa Nispela klip hula w MTV. Kilka miesięcy później zespół zaprezentował światu debiutancki, imienny longplay. Płyta rozeszła się w przeszło milionie kopii i przyniosła grupie nominacje do Billboard Music Awards i Soul Train Lady of Soul Award.

W 1998 roku ukazał się kolejny krążek zespołu – “Oxygen”. Jak na tamte czasy był komercyjną porażką – zakupiło go jedynie 200 tysięcy słuchaczy. Dwa lata później swoją premierę miała płyta “Fire”, która była ostatnim wydawnictwem Wild Orchid nagranym przy udziale Fergie. W 203 Renee i Stefanie podjęły jeszcze jedną próbę zdobycia serc słuchaczy. Skompletowały album “Hypnotic”, który wytłoczony został jedynie w 5 tysiącach egzemplarzy. Na tym skończyła się historia girlsbandu, który w 2013 roku został umieszczony przez magazyn “US Weekly” w zestawieniu 25 najlepszych kobiecych grup w historii muzyki.

W 2001 roku Ferguson po raz pierwszy zaczęła myśleć o nagraniu solowej płyty. O pomoc poprosiła will.i.ama. Ten jednak wolał zaangażować ją do swojego zespołu The Black Eyed Peas. Stacy przyjęła pseudonim Fergie. Co było dalej, wszyscy wiemy. Działała w formacji do 2016 roku, nagrywając z nim takie hity jak “My Humps”, “I Gotta Feeling” i “Let’s Get It Started”. Ma na koncie też dwa solowe wydawnictwa – “The Dutchess” (2006) i “Double Dutchess” (2017). Stefanie Ridel więcej energii niż na muzykę poświęciła na telewizję. Nagrała też kilka singli z zespołem 5th Element. Co ciekawe współtworzyła utwór “Let’s Get Crazy” na potrzeby “Hannah Montana”. Renee Sandstorm także nie myślała o robieniu muzycznej kariery. Udzielała się sporadycznie. Co ciekawe nagrała piosenkę “Here I Am” do filmu “Camp Rock”.

W 1992 roku piątka przyjaciółek z Atlanty postanowiła razem pośpiewać. Jedna z nich szybko się z pomysłu wycofała, ale Kandi Burruss, Tameka Cottle, LaTocha Scott i Tamika Scott nie zrezygnowały z pomysłu zostania wokalną grupą. Tak narodził się projekt Xscape, który niedługo później przyciągnął uwagę Jermainego Dupriego. Już rok później formacja miała na koncie debiutancki longplay “Hummin’ Comin’ at ‘Cha”. Płyta dotarła do 17. miejsca na Billboard 200. Pochodzi z niej przebój “Just Kinckin’ It”, który stał się hitem w 1993 roku. Do innych singli z wydawnictwa należą takie utwory jak “Understanding”, “Love on My Mind” i “Tonight”.

Dwa lata później Xscape zaprezentował album “Off the Hook”. Płyta spotkała się z mniejszym zainteresowaniem, ale przyniosła dziewczynom nagrodę Soul Train Music Award w kategorii R&B/Soul Album of the Year – Group, Band or Duo. Najpopularniejszą piosenką z wydawnictwa okazało się być “Who Can I Run To”, które osiągnęło 8. pozycję na Billboard Hot 100. Co ciekawe numer jest coverem kawałka The Jones Girls z lat 70. Ostatnia płyta Xscape, “Traces of My Lipstick”, ukazała się dwie dekady temu. W Stanach rozeszła się w milionie kopii. Jej najbardziej znanym momentem jest popowa ballada “The Arms of the One Who Loves You”, która doszła do 7. miejsca w USA. W tym samym roku girlsband podjął decyzję o zawieszeniu działalności. Powracał później trzy razy. Pierwszy comeback miał miejsce w 2001 roku. Grupa udzieliła się wówczas w utworach “Rock with Me” Jermainego Dupriego i “Rest of My Life” na soundtrack “Hardball”. W 2005 roku LaTocha, Tamika i Temeka z nową członkinią, Kieshą Miles, rozpoczęły prace nad albumem “Unchained”. Wydano nawet singiel “What’s Up”. Z powodu nikłego zainteresowania Xscape wytwórnia wycofała się z wydania krążka. W 2017 zespół powrócił do koncertowania w oryginalnym składzie. Rok później, bez udziału Kendi Burruss, LaTocha, Tamika i Temeka nagrały epkę “Here For It”, którą zwiastowały single “Dream Killa” i “Wifed Up”.

Kandi Burruss już w 2000 roku wydała solowy album zatytułowany “Hey Kandi…”. Zapowiadał go singiel “Don’t Think I’m Not”, który dotarł do 24. miejsca w USA. Z wydaniem kolejnego krążka Burruss zwlekała aż dekadę.  Pod koniec 2010 roku w ręce słuchaczy wpadło wydawnictwo “Kandi Koated”. Płyta spotkała się z uznaniem krytyków, ale przepadła na listach przebojów. Co ciekawe Kandi współtworzyła utwory m.in. dla Destiny’s Child, TLC i Alicii Keys. Tameka Cottle na płytę się nie porwała, ale razem z Kandi miała swój udział w pisaniu dwóch sporych hitów – “No Scrubs” TLC (nagrodzony Grammy) i… “Shape of You” Eda Sheerana. Prywatnie wokalistka była żoną rapera T.I. LaTocha Scott ma na koncie jedynie pojedyncze tracki. Swój pierwszy solowy kawałek, “Promises”, wydała już w 1998 roku. Później nagrała m.in. “Liar Liar” na soundtrack filmu “The Best Man”. Tamika Scott najpóźniej ruszyła działać pod własnym nazwiskiem. Dopiero w tym roku ukazały się jej dwie pierwsze kompozycje – “Almost Over” i “What Was I Thinking”.

2 Replies to “Zapomniane girlsbandy lat 90. (cz. II)”

  1. Fajnie, że wspomniałaś o Wild Orchid, ale przyznam szczerze, że gdyby nie znajomość biografii Fergie, to bym nie wiedziała o istnieniu takiego zespołu. Girlsband Xscape raz mi gdzieś mignął przed oczami, o SWV nigdy jednak nie słyszałam.
    Pozdrawiam. 🙂

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *