RECENZJA: Biig Piig “Bubblegum” (2023) (#1363)

Lata mijają a Jess Smyth – pochodząca z Irlandii wokalistka podpisująca się osobliwym pseudonimem Biig Piig – ani myśli wracać do Londynu, który w czasie pandemii zamieniła na Kalifornię. Tam też zdecydowała się budować swoją muzyczną karierę, a rosnąca popularność zaprowadziła ją na jedną scenę z Glass Animals. Dziś Biig Piig wraca z kolejnym projektem.

Dzieląca się swoją muzyką od przeszło pięciu lat artystka wydaje się robić uniki przed przystąpieniem do nagrywania debiutanckiej płyty. Zamiast niej dzielić się woli pojedynczymi singlami, epkami czy w końcu mixtapem, który ukazał się dopiero co pod szyldem “Bubblegum”. Jess od lat jest pod skrzydłami dużej wytwórni, więc mogłaby liczyć na jej wsparcie. Być może chodzi o niepewność, jak nagrywane przez nią kompozycje sprawdziłyby się na longplay’u. Wsłuchując się w jej najnowszy projekt także daleka jestem od stwierdzenia, że dziś komukolwiek pełnoprawna płyta Biig Piig jest potrzebna.

Siedem utworów przygotowała Smyth na mixtape “Bubblegum”. Żaden z nich nie przekracza trzech minut, co sprawia, iż płyta przelatuje bardzo szybko, a słuchacz bardzo musi się postarać, by zawiesić ucho na choć jednej z kompozycji. Jest pastelowo do bólu. Począwszy od synth popowo-rhythm’and’bluesowego “Only One” o anemicznych wykonach Biig Piig aż po inspirowane indie dokonaniami (gitary!) The xx “In the Dark”. Z zaprezentowanych przez artystkę kompozycji do gustu przypadło mi jedynie zapętlane, pościelowe “Ghosting”, w którym Jess miksuje angielski z hiszpańskim jak za starych, dobrych lat. Potencjał tkwi także w imprezowym “Kerosene” o melorecytowanych wstawkach zestawionych obok (chwilami za) słodkich wokaliz. Zainteresowanie tym kawałkiem podpowiada, że Biig Piig jeszcze nie raz zapragnie podbijać parkiety synth popowym krokiem. Tu stara się zachęcić nas do zabawy także w połyskującym “This Is What They Meant” i drum’n’bassowym “Picking Up”.

Muzyczne kroki Biig Piig śledzę od trzech lat i z przykrością stwierdzam, iż zmiana otoczenia nie wpłynęła korzystnie na twórczość Jess Smyth. Irlandka nigdy nie uchodziła za wokalistkę wybitną, lecz dużo nadrabiała samą atmosferą, którą potrafiła stworzyć zarówno swoim lekkim głosem, jak i aranżacjami. Było duszno, często oldskulowo i zmysłowo. Kompozycje wchodzące w skład “Bubblegum” są płytsze, nawet jeśli tekstowo mamy tu historie o samotności i zagubieniu w nowym miejscu. Po drodze zgubieniu uległa także niesamowita osobowość i muzyczna wrażliwość Biig Piig. “Bubblegum” jest jak ta guma, co szybko traci smak.

Warto: Ghosting

______________

No Place for Patience, Vol. 3The Sky Is Bleeding

One Reply to “RECENZJA: Biig Piig “Bubblegum” (2023) (#1363)”

  1. Nie słyszałam wcześniej o niej, ale kawałki, które zamieściłaś, bardzo mnie zaciekawiły. Może, tak jak piszesz, nie jest to muzyka najwyższych lotów, jednak i tak chętnie się z nią zapoznam.
    Zapraszam na nowy wpis i pozdrawiam 🙂

Odpowiedz na „KarolinaAnuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *