Opublikowane w

#526 Ariana Grande “Christmas Kisses” (EP) (2013)

Nowa ulubienica Ameryki, Ariana Grande, po ubiegłorocznej, sierpniowej premierze swojego debiutu “Yours Truly” (krążek ten ukazał się równo dwadzieścia lat po pamiętnym “Music Box” Mariah Carey) postanowiła podtrzymać zainteresowanie swoją osobą (wszak dzisiejszych słuchaczy szybko nudzi to, co dobrze im już znane, i zmieniają muzyczny obiekt westchnień jak rękawiczki) dlatego przygotowała trwającą zaledwie trzynaście minut epkę “Christmas Kisses EP”. Zabrakło pomysłu i wytrwałości, bo porwać się od razu na cały longplay? Oj, Ariana, twoja idolka Mariah ma już dwa takie albumy. Jednak, po przesłuchaniu małego dzieła Grande, stwierdziłam, że te cztery piosenki naprawdę wystarczą. Wolałabym, by wokalistka trzymała się z daleka od świątecznych utworów.

Czytaj dalej #526 Ariana Grande “Christmas Kisses” (EP) (2013)

Opublikowane w

#525 “I’ll Be Home For Christmas” (EP) (2014)

Wytwórnia Epic Records postanowiła zaktywizować nieco swoich podopiecznych, a przy okazji troszkę zarobić, bo nie trzeba być wybitnym ekonomistą by zauważyć, że przed Świętami wszystko sprzedaje się lepiej. A gdybyśmy dołożyli do tego zwiększone w ostatnich tygodniach roku zainteresowanie utworami traktującymi o Bożym Narodzeniu, otrzymalibyśmy odpowiedź na pytanie, co niezwykłego, pod dowództwem producenta L.A Reida, przygotować dla nas mogła wytwórnia Epic. Pod koniec listopada do cyfrowej sprzedaży trafił mini album “I’ll Be Home For Christmas EP”. Czy naprawdę jest to krążek, który powinniśmy zaprosić do swojego domu?

Czytaj dalej #525 “I’ll Be Home For Christmas” (EP) (2014)

Opublikowane w

#523 Sia “1000 Forms of Fear” (2014)

Cicha bohaterka, nieśmiała kobieta, utalentowana wokalistka i tekściarka, która ma dryg do pisania przebojów. Tak scharakteryzować możemy Się Furler, australijską artystkę. Na scenie zadebiutowała w latach 90., ale na swoje pięć (które przeciągnęło się do kwadransa i ciągle nie mija) minut czekała do 2010 roku. Wtedy to na swojej drodze spotkała Christinę Aguilerę, która poprosiła Się o pomoc w pisaniu piosenek na album “Bionic”. Obie wokalistki stworzyły tak piękne utwory jak “You Lost Me” i “Stronger Than Ever”. Współpraca z Aguilerą była dla Furler przepustką do pełnego blichtru świata sławnych i bogatych. Jak podróż w rejony komercyjnej muzyki odbiła się na twórczości Sii?

Czytaj dalej #523 Sia “1000 Forms of Fear” (2014)

Opublikowane w

#518, 519 Taylor Swift “1989” (2014) & Donatan & Cleo “Hiper/Chimera” (2014)

W 1989 roku w Polsce przeprowadzono pierwsze wolne wybory, a w Niemczech upadł Mur Berliński. W muzycznym świecie zaś wszyscy śpiewali “Like a Prayer” Madonny, “Eternal Flame” The Bangles i “Another Day in Paradise” Phila Collinsa, a na gali Grammy triumfowali George Michael i Bobby McFerrin. Swój płytowy debiut zaliczyły zespoły Nirvana i Extreme, a kariery specjalnymi składankami podsumowali Scorpions i Pat Benatar. Na świat przyszło nowe pokolenie muzyków: Chris Brown, Zola Jesus i w końcu Taylor Swift, która swoim najnowszym, piątym już studyjnym albumem postanowiła zrobić sobie prezent na dwudzieste piąte urodziny.

Czytaj dalej #518, 519 Taylor Swift “1989” (2014) & Donatan & Cleo “Hiper/Chimera” (2014)

Opublikowane w

#514 Nicole Scherzinger “Big Fat Lie” (2014)

Niektórym sukces nie jest po prostu pisany. Przekonujemy się o tym chociażby od chwili, kiedy Nicole Scherzinger, amerykańska wokalistka, opuściła girlsband The Pussycat Dolls i zaczęła szukać szczęścia solo. Debiutancki krążek (“Killer Love”) wydany przez Nicole pod własnym nazwiskiem przepadł na listach przebojów, a w Stanach Zjednoczonych w ogóle się nie ukazał. W efekcie Scherzinger zaczęła być bardziej znana jako “pani z talent show” (zasiadała za stołem jurorskim w kilku edycjach “X-Factora”), aniżeli naprawdę utalentowana wokalistka. W Internecie przeczytać można mnóstwo komentarzy fanów dotyczących niebywałego pecha Nicole. Ale… . Czy gdzieś zapisana jest zasada, że każda ładna, obdarzona niezłym głosem wokalistka musi trafiać na pierwsze miejsca list przebojów? Nie to jest przecież najważniejsze.

Czytaj dalej #514 Nicole Scherzinger “Big Fat Lie” (2014)

Opublikowane w

#513 Jessie J “Sweet Talker” (2014)

Powrót wokalistki marnotrawnej? Podobne pytanie postawiłam recenzując kilka miesięcy temu nowe dzieło Jennifer Lopez “A.K.A.”. Jaka ta płyta jest, ktoś z was na pewno zdążył się już przekonać i zasmucić, że zamiast nowego “Ain’t It Funny” otrzymał “Booty”. Brytyjska piosenkarka Jessie J wraca do nas z nowym krążkiem zaledwie rok po premierze katastrofalnego “Alive” i ponad trzy lata po debiutanckim, niesamowicie udanym “Who You Are”. No właśnie… who you are, Jessie? Zastanawiam się nad tym od dłuższego czasu… . Czy nowy, ciepły jeszcze, album “Sweet Talker” da mi na to pytanie odpowiedź? Czy wokalistka nie powtórzyła błędów poprzedniej płyty?

Czytaj dalej #513 Jessie J “Sweet Talker” (2014)

Opublikowane w

#509, 510, 511, 512 Angel Haze “New York” (EP) & Lorde “The Love Club” (EP) & Azealia Banks “1991” (EP) & Meghan Trainor “Title” (EP)

Epka, według powszechnie przyjętej definicji, to krążek, który jest za krótki, by nazwać go typowym longplayem. Zawiera zazwyczaj do siedmiu-ośmiu piosenek, które mogą dać razem około 30 minut muzyki. Takie mini albumy często prezentują dopiero debiutujący artyści, którzy chcą zwrócić na siebie uwagę słuchaczy. Jest to dobre posunięcie, bo, bądźmy szczerzy, jeśli chcemy zapoznać się z nowym muzykiem, rzadko kiedy chce nam się od razu sięgać po jego płytę. A epki poznaje się szybko i łatwo można po nich zweryfikować, czy warto dalej obserwować czyjąś karierę.

Czytaj dalej #509, 510, 511, 512 Angel Haze “New York” (EP) & Lorde “The Love Club” (EP) & Azealia Banks “1991” (EP) & Meghan Trainor “Title” (EP)