Erykah Badu niewiele ma w sobie z prawdziwej gwiazdy muzyki, która błyszczy, gdziekolwiek tylko się pojawi. Nieco niedbały, ale oryginalny wizerunek. Piosenki pozbawione jakoś szczególnie mocno przebojowych refrenów. Pewna nonszalancja w głosie. Już na samym początku muzycznej kariery Badu wędrowała pod prąd. Ta podróż zaowocowała mianem Królowej Neo Soulu – gatunku, który u schyłku lat 90. przeżył prawdziwy rozkwit popularności.
Czarno-biała stylistyka, naturalność, surowość. Na poprzednim wydawnictwie (“Here” z 2016 roku) Alicia Keys odsłaniała wszystkie karty. Od początku kariery trwającej już dwie dekady amerykańska artystka nie starała udawać się kogoś, kim nie jest, ale jeszcze nigdy nie była tak rozemocjonowana i brutalnie momentami szczera. Na parokrotnie przekładany album “ALICIA” wokalistka wpuszcza więcej światła, sięga po okazalszą paletę barw, zaprasza znajomych i przyznaje, że nie chce już skupiać się na gatunkach.
Kiedy w pierwszej połowie 2018 roku Toni Braxton oddawała w nasze ręce album “Sex & Cigarettes”, mało to przypuszczał, jak szybko będziemy mogli posłuchać jej kolejnej płyty. Ta ukazała się pod koniec tegorocznych wakacji i od razu udowodniła nam, w jak dobrej formie jest obecnie amerykańska wokalistka. I tak dobrze nie słuchało mi się jej od czasów “The Heat” sprzed dwudziestu lat.
Początek nowego tysiąclecia jest czasem, o którym Mariah Carey najchętniej by zapomniała. Bijąca rekordy popularności w latach 90. wokalistka zaczęła budzić coraz mniejsze zainteresowanie słuchaczy (ci mieli już swoje nowe idolki postaci debiutujących Britney Spears, Christiny Aguilery i J.Lo), jej projekt “Glitter” został zrównany z ziemią, a na domiar wszystkiego artystka zmagała się ze złamanym sercem. Ta seria niefortunnych zdarzeń doprowadziła ją na skraj psychicznej wytrzymałości. Lekarstwem okazała się praca nad “Charmbracelet”.
Wylansowały takie hity jak “Don’t Cha”, “Buttons” i “Jai Ho (You Are My Destiny)”, by po wydaniu zaledwie dwóch krążków rozpaść się z hukiem. The Pussycat Dolls, jeden z najpopularniejszych girlsbandów w historii, niespodziewanie powrócił w 2019 roku, zapowiadając na ten bieżący kilka projektów (przede wszystkim trasę koncertową). W oczy rzucała się jednak nieobecność osoby, która w formacji grała drugie, po Nicole Scherzinger, skrzypce. Teraz wyjaśnia się, czemu Melody Thornton nie dołączy do koleżanek.
Czytaj dalej #1109 Melody Thornton “Lioness Eyes” (EP) (2020)
Lianne La Havas jest chyba jedną z ostatnich wokalistek, jakie odkryte zostały za pomocą portalu MySpace. Szybko podłapały ją Paloma Faith (u której młoda Greczynko-Jamajka śpiewała w chórkach) oraz wytwórnia Warner Bros, która dała jej dwa lata na podszlifowanie umiejętności i pisanie piosenek. Cierpliwość się opłaciła, bo wydana w 2012 roku debiutancka płyta “Is Your Love Big Enough?” przyniosła Lianne niesamowite uznanie słuchaczy i muzycznego środowiska.
Druga połowa lat 90. D’Angelo wydaje album “Brown Sugar”, Erykah Badu debiutuje z krążkiem “Baduizm”, a Lauryn Hill odłącza się od kolegów z The Fugees i rzuca świat na kolana płytą “The Miseducation of Lauryn Hill”. Łączy ich jedno – definiowanie neo soulu. Nowoczesne oblicze tego gatunku miało bardziej rozrywkowy charakter, za który odpowiadały elementy zaczerpnięte z hip hopu, elektroniki czy afrykańskiej muzyki. W tym samym czasie Jill Scott marzy o tym, by być nauczycielką.
Czytaj dalej #1096 Jill Scott “Who Is Jill Scott?: Words and Sounds, Vol. 1” (2000)
