Opublikowane w

RECENZJA: Joan As Police Woman “The Deep Field” (2011) (#1515)

Swoją solową karierę jako Joan As Police Woman amerykańska wokalistka Joan Wasser zaczęła od chęci zostania nową jazz popową wokalistką. Niedługo potem rozszerzyła wachlarz swoich muzycznych możliwości o chamber pop i niespecjalnie energiczny pop rock, by jeszcze bardziej zaskoczyć krążkiem “Cover”, gdzie postawiła na indie wersje nagrań takich sław jak Britney Spears, T.I. czy Nina Simone. Słuchało się tego ciężko i z ulgą przyjęłam fakt, że kolejny projekt to ponownie porcja autorskich kawałków Joan.

Czytaj dalej RECENZJA: Joan As Police Woman “The Deep Field” (2011) (#1515)

Opublikowane w

The Other Man – J. Bernardt | “Running Days” (2017) & “Contigo” (2024)

Trzy albumy wydane wraz z zespołem Balthazar oraz obserwowanie, jak jego kolega z kapeli, Maarten Devoldere, rusza z solowym projektem Warhaus – nie dziwi fakt, że Jinte Deprez poczuł, że nastała pora, by i on poszedł własną drogą. Tak narodził się projekt J. Bernardt, który kusi już dwoma albumami. Oba są z innej bajki.

Czytaj dalej The Other Man – J. Bernardt | “Running Days” (2017) & “Contigo” (2024)

Opublikowane w

RECENZJA: Suki Waterhouse “I Can’t Let Go” (2022) (#1512)

Niezbyt często zdarza mi się używać związków frazeologicznych, ale patrząc na osoby takie jak Suki Waterhouse od razu przypomina mi się powiedzenie, że ktoś łapie wiele srok za ogon. I can’t help it. Brytyjka w show biznesie usiłowała zaistnieć na wiele sposobów. Zajmowała się modelingiem, występowała w filmach, jej twarz pojawiała się w telewizji i teledyskach. Niedawno stwierdziła, że może też śpiewać. Szykuje się do premiery swojej drugiej płyty, a chwilę temu otwierała koncert Taylor Swift na Wembley. Tak za to brzmi jej debiut.

Czytaj dalej RECENZJA: Suki Waterhouse “I Can’t Let Go” (2022) (#1512)

Opublikowane w

RECENZJA: Lava La Rue “STARFACE” (2024) (#1507)

Jeden mixtape. Trzy epki. Przy okazji krótka przygoda w modelingu, zainteresowanie się reżyserowaniem muzycznych klipów i czynny udział w kolektywnie NiNE8. Lava La Rue, w której żyłach płynie mieszanka krwi łotewskiej, jamajskiej i brytyjskiej, od dawna dzieli się z nami efektami swoich kreatywnych pomysłów, lecz dotąd brakowało jej jednego – pełnoprawnego longplay’a. Ten w końcu ukazał się w połowie lipca.

Czytaj dalej RECENZJA: Lava La Rue “STARFACE” (2024) (#1507)

Opublikowane w

RECENZJA: Mazzy Star “Among My Swan” (1996) (#1503)

Lata 90. okazały się być dekadą, która na osiągnięcie sukcesu pozwoliła solistom i zespołom, którzy dziś ze swoją twórczością na podobnym szczycie nie mieliby szans się znaleźć. Jedną z takich grup była Mazzy Star, której utwór “Fade Into You” stał się przebojem i po dziś dzień z rozrzewnieniem wspominany jest przez miłośników dream popowych i alt popowych brzmień. Dwa lata później dowodzony przez Hope Sandoval zespół z pozycji jednej z najważniejszych formacji swoich czasów wydawał trzeci krążek, “Among My Swan”.

Czytaj dalej RECENZJA: Mazzy Star “Among My Swan” (1996) (#1503)

Opublikowane w

RECENZJA: The Marías “Submarine” (2024) (#1502)

Tej płyty mogło nie być. Wokalistka María Zardoya, od której imienia formacja zaczerpnęła swoją nazwę The Marías, rozstała się z gitarzystą Joshem Conwayem, z którym ten zespół od 2016 roku tworzy. Para wykazała się jednak profesjonalizmem i po kilkumiesięcznej przerwie wznowiła działalność. Ich historia zainspirowała powstanie kilkunastu piosenek, które złożyły się na album “Submarine”. Happy endu tu nie ma, lecz grupa dba, byśmy z podróży ich tytułową łodzią podwodną wrócili bez szwanku na powierzchnię.

Czytaj dalej RECENZJA: The Marías “Submarine” (2024) (#1502)

Opublikowane w

RECENZJA: English Teacher “This Could Be Texas” (2024) (#1501)

Każdego roku z Wysp Brytyjskich wędruje na kontynent zespół, który podbija serca fanów gitarowych brzmień. Na jak długo takie formacje zostają, to już temat na osobny artykuł, bo karierę na miarę Arctic Monkeys mało która kapela dzisiaj robi. English Teacher, grupa, której historia sięga 2020 roku, zadebiutowała właśnie albumem “This Could Be Texas”, stając się jednym z najbardziej ekscytujących, ale i wymagających czasu na zrozumienie nowych zespołów. 

Czytaj dalej RECENZJA: English Teacher “This Could Be Texas” (2024) (#1501)