Są zespoły, z których odchodzi jakiś członek, a my wiemy, że świat się nie zawali. Są i takie, które po stracie tego jednego pionka długo nie mogłyby się podnieść. Jedną z formacji z drugiej grupy jest brytyjska kapela Kasabian. Chociaż częściej na płytach (i koncertach) słyszymy Toma Meighana, za teksty piosenek, ich produkcję i lwią część instrumentów odpowiada właśnie on – Sergio Lorenzo Pizzarno. W 2019 roku pozwolił sobie na mały skok w bok.
#1027 Angel Olsen “All Mirrors” (2019)
Wszyscy jesteśmy swoimi lustrami. Taką tezę przed premierą swojej czwartej studyjnej płyty “All Mirrors” wysnuła amerykańska wokalistka Angel Olsen. Tylko ona sama dla siebie nie jest jak lustro, bo żadna z jej kolejnych płyt nie odbija pomysłów poprzednika. Artystka znów wymyśliła siebie na nowo. I zaprezentowała jeden z najbardziej problematycznych albumów mijającego roku.
#1026 Puss n Boots “Dear Santa…” (EP) (2019)
W 2008 roku przecięły się drogi trzech uzdolnionych dusz – Norah Jones, Sashy Dobson i Catherine Popper. Początkowo dla zabawy nagrywały covery swoich ulubionych kompozycji. Później, przy sporym wsparciu samej Jones, podpisały kontrakt ze słynną jazzową wytwórnią Blue Note i wydały debiutancki album “No Fools, No Fun”, nazywając zadziornie swoje trio Puss n Boots. I gdy wydawało się, że projekt przeszedł do historii, one postanowiły umilić nam święta.
#1025 Bat For Lashes “Lost Girls” (2019)
To ścieżka dźwiękowa do nocnych przejażdżek, trzymania się za ręce przy zachodzie słońca, skakania z mostu w towarzystwie wampirów, przemierzania na rowerze powierzchni księżyca – takimi enigmatycznymi zwrotami określiła swoje piąte studyjne dzieło Natasha Khan, wokalistka o palestyńskich i brytyjskich korzeniach. Wciela się w rolę zagubionej dziewczyny, która po swojemu odkrywa świat, jego uroki i cienie.
#1024 Harry Styles “Fine Line” (2019)
Dobrze pamiętam moment, kiedy Harry Styles ogłosił rozpoczęcie solowej kariery i premierę debiutanckiego singla. Niezbyt mnie wówczas ten news zainteresował, gdyż sceptycznie podchodziłam do twórczości One Direction. Wystarczyło jednak kilka pierwszych sekund “Sign of the Times” bym zmieniła swoje podejście do Stylesa. Brytyjczyk zaliczył świetny debiut, a ja już zastanawiałam się, co przyniesie nam jego druga płyta.
#1022 Camila Cabello “Romance” (2019)
Kubańska wokalistka Camila Cabello miała sporo szczęścia, którego pozazdrościć mogą jej inni wykonawcy chcący wyrwać się ze szponów zespołów, w których zaczynali karierę. Dziś artystka funkcjonuje samodzielnie i chyba nikt w jej kontekście nie przywołuje już nazwy girlsbandu, w którym zaczynała muzyczną karierę. Ja także tego robić nie będę, bo lepiej Cabello definiuje to, co znajdujemy na jej solowych wydawnictwach.
#1021 Lindemann “F&M” (2019)
Historia duetu Lindemann jest znacznie krótsza niż znajomość między bohaterami tego projektu. W 2000 roku Till Lindemann, lider zespołu Rammstein, spotkał w szwedzkim pubie Petera Tägtgrena z formacji PAIN. Ponownie wpadli na siebie trzynaście lat później. Także w Szwecji. Lindemann szukał wówczas kogoś, z kim zrealizować mógłby swoje nowe pomysły, bez reaktywowania Rammsteina. Znalazł kumpla i machina ruszyła.