Opublikowane w

RECENZJA: Kacey Musgraves “Golden Hour” (2018) (#1424)

Wygrała wszystko, co mogła. Amerykańska wokalistka country Kacey Musgraves nie zostawiła konkurencji szans podczas rozdania nagród Grammy, zgarniając za swoją pracę statuetkę w każdej z kategorii, w której była nominowana. A że jedną z nich był złoty gramofon za album roku, zainteresowanie jej postacią wyszło poza granice USA. Każdy chciał wiedzieć, jak brzmi płyta, która nie dała szans wydawnictwom Janelle Monae, Cardi B czy Post Malone.

Czytaj dalej RECENZJA: Kacey Musgraves “Golden Hour” (2018) (#1424)

Opublikowane w

RECENZJA: Donna Missal “This Time” (2018) (#1419)

Amerykanka Donna Joy Missal nie mogła wybrać dla siebie innej przyszłości jak tylko muzyka. Jej babcia w latach 50. zajmowała się pisaniem piosenek dla innych artystów, zaś jej ojciec był w latach 80. muzykiem. Dorastanie w rodzinie z mocnymi muzycznymi fundamentami sprawiło, że i Donna obrała tę drogę i śpiewa dla nas od kilku lat. Większych sukcesów na koncie nie ma, ale debiut zaliczyła udany.

Czytaj dalej RECENZJA: Donna Missal “This Time” (2018) (#1419)

Opublikowane w

#1164 Laurel “Dogviolet” (2018)

Brytyjka Laurel Mae Arnell-Cullen jest jednym z tych wykonawców, którzy wyznają zasadę, że sami najlepiej wiedzą, co i jak mają zrobić. Swoje piosenki od samego początku pisze, komponuje i nagrywa w zaciszu własnej sypialni. Co więcej początkowo epki mające przedstawić jej twórczość coraz to szerszej grupie odbiorców wydawała z ramienia własnej wytwórni Next Time. Jednak dopiero po podpisaniu kontraktu z większym labelem jej kariera nabrała tempa. Punktem kulminacyjnym była premiera debiutanckiej płyty.

Czytaj dalej #1164 Laurel “Dogviolet” (2018)

Opublikowane w

Get to know NAO | “For All We Know” (2016) & “Saturn” (2018)

Moja wytwórnia chce, bym była jak Adele – takim zaskakującym stwierdzeniem podzieliła się z nami NAO na krótko przed premierą swojej debiutanckiej płyty “For All We Know” w 2016 roku. Nie wiem, czy Little Tokyo Recodings miało na myśli inną Adele aniżeli tę od hitów “Hallo” i “Someone Like You”, ale pamiętając chociażby epkę “So Good” zauważyć można, że NAO i brytyjska wokalistka to artystki kierujące swoją muzykę do dwóch diametralnie różnych grup odbiorców. O komercyjnych wynikach nawet nie ma co wspominać, bo z Adele mało kto może się dziś równać.

Czytaj dalej Get to know NAO | “For All We Know” (2016) & “Saturn” (2018)

Opublikowane w

#1083 James Bay “Electric Light” (2018)

Pół dekady temu brytyjski wokalista James Bay był jednym z najcieplej przyjętych debiutantów. Jego akustyczno-indie rockowe kompozycje z przebojem “Hold Back the River” przypadły do gustu miłośnikom prostych, gitarowych brzmień i fanom takich wykonawców jak James Morrison, Vance Joy czy George Ezra. Trzy lata później Bay ściął włosy, zdjął kapelusz i skręcił w stronę innych muzycznych klimatów.

Czytaj dalej #1083 James Bay “Electric Light” (2018)

Opublikowane w

#1081, 1082 BIA “Nice Girls Finish Last: Cuidado” (2018) & Rimon “BBGIRL FOCU$” (2018)

Dwie kolejne bohaterki-debiutantki dzieli Ocean i rodzaj wykonywanej muzyki. Łączy zaś odcinanie się od swoich korzeni i emigracja w poszukiwaniu lepszego jutra. Obie też zadebiutowały w tym samym roku. Dziś cofam się do 2018 roku i sięgam po debiutanckie epki BIA i Rimon.

Czytaj dalej #1081, 1082 BIA “Nice Girls Finish Last: Cuidado” (2018) & Rimon “BBGIRL FOCU$” (2018)

Opublikowane w

#1062, 1063 Lava La Rue “Letra” (2018) & Chynna “In Case I Die First” (2019)

Sporo u mnie było ostatnio wpisów o uznanych, działających od lat wykonawcach, więc dla równowagi wracam do przedstawiania debiutantów. Dwie bohaterki dzisiejszego artykułu łączy jedno – obie są/były raperkami. Dzieli za to cała reszta. Począwszy od pochodzenia (Londyn – Filadelfia), stażu (jedna debiutowała w 2014, druga w 2018), podejścia do hip hopowych brzmień (tego dowiecie się z recenzji).

Czytaj dalej #1062, 1063 Lava La Rue “Letra” (2018) & Chynna “In Case I Die First” (2019)