Opublikowane w

RECENZJA: Boygenius “The Record” (2023) (#1400)

Trzy dziewczyny na okładce magazynu “Rolling Stone” oddają hołd legendarnej Nirvanie i przedstawiane są jako supergrupa, jakiej potrzebujemy. Powrót Phoebe Bridgers, Julien Baker i Lucy Dacus do projektu Boygenius jest jednym z największych zaskoczeń bieżącego roku. Tym bardziej, że od ich scenicznego debiutu (imiennej epki) minęło pięć lat, a każda z nich w tym czasie zdążyła rozwinąć solowe kariery. Miło widzieć je znowu w komplecie.

Czytaj dalej RECENZJA: Boygenius “The Record” (2023) (#1400)

Opublikowane w

RECENZJA: Summer Walker “Clear 2: Soft Life” (EP) (2023) (#1399)

Amerykańska wokalistka Summer Walker po wydaniu albumu “Still Over It” w 2021 roku nie dała sobie zbyt dużo czasu na jego promocję. Poświęciła się życiu prywatnemu, znajdując nowego partnera i ponownie zachodząc w ciążę. Na szczęście na świat wydała nie tylko kolejne dzieci (tym razem bliźniaki), ale i porcję piosenek. Te zebrane zostały pod szyldem “Clear 2: Soft Life”, nawet jeśli to życie Summer nie zawsze jest proste i przyjemne.

Czytaj dalej RECENZJA: Summer Walker “Clear 2: Soft Life” (EP) (2023) (#1399)

Opublikowane w

RECENZJA: Arlo Parks “My Soft Machine” (2023) (#1398)

Arlo Parks pojawiła się w moim muzycznym życiu w odpowiednim momencie. Jej debiutancki album “Collapsed in Sunbeams” ukazał się w samym środku pandemii, gdzie każdy był już zmęczony, znużony i stęskniony za częstszymi spotkaniami z innymi. Młoda brytyjska wokalistka o francusko-nigeryjskiej krwi płynącej w żyłach stała się taką dobrą duszą, która swoim głosem i bedroom popowymi piosenkami podtrzymywała na duchu i rozjaśniała wciąż pochmurne wiosenne dni. Dziś, w lepszych okolicznościach, powraca z nową muzyką.

Czytaj dalej RECENZJA: Arlo Parks “My Soft Machine” (2023) (#1398)

Opublikowane w

RECENZJA: Lor “Panny młode” (2023) (#1397)

Paulina Sumera, Julia Skiba, Julia Błachuta i Jagoda Kudlińska były nastolatkami, gdy postanowiły założyć zespół. I gdy wydawało się, że młodzież ma ochotę się wyszaleć, one – jako grupa Lor – wyskoczyły z brzmieniem kameralnym, dojrzałym i baśniowym. Dziś to już młode kobiety, które powracają z drugim albumem, który gra u mnie nieprzerwanie od kilku dni.

Czytaj dalej RECENZJA: Lor “Panny młode” (2023) (#1397)

Opublikowane w

RECENZJA: Kesha “Gag Order” (2023) (#1396)

Karierę amerykańskiej wokalistki Keshy Sebert podzielić można na dwa etapy. Pierwszy, jeszcze ze znaczkiem dolara w jej pseudonimie, to czas elektropopowych nagrań, które zdążyły się już zestarzeć. Drugi, zapoczątkowany płytą “Rainbow”, to moment uzyskania artystycznej wolności i postawienie na onieśmielającą nieraz szczerość. Tytułem nowej płyty artystka komunikuje o nałożonym na nią obowiązku milczenia. I jak zwykle nic sobie z nakazów nie robi.

Czytaj dalej RECENZJA: Kesha “Gag Order” (2023) (#1396)

Opublikowane w

RECENZJA: Alison Goldfrapp “The Love Invention” (2023) (#1395)

W połowie lat 90. brytyjska wokalistka Alison Goldfrapp wpadła na Tricky’ego, który dopiero stać się miał ważną postacią trip hopowej sceny. Ich wspólne nagranie – niesamowite “Pumpkin” – zwróciło na artystkę oczy producenta Willa Gregory’ego, z którym rozpoczęła działalność jako Goldfrapp. Reszta jest już historią. Alison dopisuje do niej jednak nowy rozdział – tym razem bez partnera.

Czytaj dalej RECENZJA: Alison Goldfrapp “The Love Invention” (2023) (#1395)

Opublikowane w

RECENZJA: Kara Jackson “Why Does the Earth Give Us People to Love?” (2023) (#1394)

Mam na imię Kara i robię muzykę. Taki krótki, prosty opis umieściła na swój temat w serwisie streamingowym Spotify Kara Jackson.  I gdy pomyśleć sobie można, że wokalistka nie ma nic ciekawego do zakomunikowania, okazuje się, że za tym banalnym przedstawieniem się skrywa się projekt, któremu warto dać szansę.

Czytaj dalej RECENZJA: Kara Jackson “Why Does the Earth Give Us People to Love?” (2023) (#1394)