Przygoda czwórki przyjaciół spod szyldu The xx ze wspólnym graniem zaczyna się dość banalnie. Wszyscy poznali się w szkole – londyńskim Elliott School, do którego uczęszczały takie sławy jak Piece Brosnan czy członkowie grupy Hot Chip. Najpierw był duet, który stworzyli Romy Madley-Croft i Olivier Sim. Nieco później dołączyli do nich Baria Qureshi (opuściła grupę w 2009 roku) oraz Jamie Smith, który z The xx występuje po dziś dzień.
Diana Krall jest kanadyjską wokalistką i pianistką jazzową. Karierę rozpoczęła na początku lat 90. i do dzisiaj nie tylko nie spadła z muzycznego szczytu, ale każdą kolejną płytą umacnia swoją pozycję w świecie jazzu. 16. listopada kończyć będzie 50 lat, choć trzeba przyznać, że wciąż wygląda młodo i świeżo. Przygotowałam dla was z okazji tej okrągłej rocznicy informacje o Dianie, a także recenzję wydanej w 2007 roku kompilacji jej utworów.
Są artyści, którzy nagrywają płytę wtedy, kiedy faktycznie mają coś do powiedzenia czy zakomunikowania światu. Należy do nich brytyjska wokalistka Kate Bush, która przez trwającą prawie czterdzieści lat karierę wydała jedynie jedenaście płyt (w tym dwie niezawierające premierowego materiału). Zadebiutowała w 1978 roku (mając zaledwie dwadzieścia lat) albumem “The Kick Inside”. Ten dojrzały jak na tak młodą osobę krążek pokazał wszystkim, że mamy do czynienia z artystką kompletną – nie tylko świadomą swoich walorów wokalnych, ale i posiadającą niesamowitą intuicję (to ona wytypowała na pierwszy singiel utwór “Wuthering Heights”, który poszybował na pierwsze miejsca list przebojów) oraz kompozytorskie umiejętności. Które jej płyty zasługują na szczególną uwagę?
Z zespołem Curly Heads po raz pierwszy zetknęłam się kilka lat temu, oglądając jeden z odcinków programu “Mam Talent”. Nie pamiętam już dokładnie, czemu chłopacy nie przeszli dalej, ale kojarzę, że jurorzy chcieli dać szansę wokaliście młodej grupy. Wykonawcą tym był Dawid Podsiadło, który, jak wtedy nie porzucił swoich przyjaciół, tak teraz, po wielkim solowym sukcesie (zbudowanym nie tyle udziałem w “X-Factorze”, co wydaniem świetnej płyty) nie odcina się od Curly Heads, ale wraca do kolegów, by jak równy z równym, stanąć z nimi w studiu i nagrać jedną z najciekawszych polskich płyt 2014 roku.
Czytaj dalej #516 Curly Heads “Ruby Dress Skinny Dog” (2014)
Recenzując “Trouble Will Find Me” The National, wskazałam ten album jako przykład płyty, która z początku nie zachwyca, ale mimo to co i raz wraca się do zawartych na niej kompozycji, by w końcu odkryć tkwiący w niej potencjał. Amerykański duet Broken Bells, złożony z producenta i muzyka Briana Burtona (znać możecie go pod pseudonimem Danger Mouse) oraz wokalistę zespołu The Shins Jamesa Mercera, w jednym rzędzie z panami z The National stawiać nie wypada, bo nie ten sam staż wspólnego grania, nie ta sama stylistyka. Ich drugi krążek “After the Disco” poznałam chwilę po styczniowej premierze, ale – podobnie, jak to miało miejsce w przypadku ostatniego wydawnictwa The National – jego uroki udało mi się dostrzec dopiero po czasie.
Niektórym sukces nie jest po prostu pisany. Przekonujemy się o tym chociażby od chwili, kiedy Nicole Scherzinger, amerykańska wokalistka, opuściła girlsband The Pussycat Dolls i zaczęła szukać szczęścia solo. Debiutancki krążek (“Killer Love”) wydany przez Nicole pod własnym nazwiskiem przepadł na listach przebojów, a w Stanach Zjednoczonych w ogóle się nie ukazał. W efekcie Scherzinger zaczęła być bardziej znana jako “pani z talent show” (zasiadała za stołem jurorskim w kilku edycjach “X-Factora”), aniżeli naprawdę utalentowana wokalistka. W Internecie przeczytać można mnóstwo komentarzy fanów dotyczących niebywałego pecha Nicole. Ale… . Czy gdzieś zapisana jest zasada, że każda ładna, obdarzona niezłym głosem wokalistka musi trafiać na pierwsze miejsca list przebojów? Nie to jest przecież najważniejsze.
Lubicie imprezy? Jaaasne, kto za nimi nie przepada. Nie mogło was w takim razie zabraknąć w czwartek, 30. października, w łódzkiej Atlas Arenie na największej dyskotece w Polsce. Zapraszała sama Kylie Minogue.
