Płyta, która miała być popowym powrotem roku, a którą zrozumiemy pewnie dopiero za kilkadziesiąt lat. Album, który okazał się być ostatnim aktem życiowego przedstawienia. Krążek, który wpłynął na cały muzyczny biznes. Te i inne wydawnictwa narobiły szumu w dobiegającej końca dekadzie. Zapraszam na pierwszą część mojej listy.
Pewnego dnia w pierwszej połowie lat 60. kompozytor Horace Ott pokłócił się ze swoją żoną. Złość postanowił przerobić na nuty i słowa. Skrzyknął paru znajomych i tak powstał utwór “Don’t Let Me Be Misunderstood”. Niedługo potem piosenka trafiła do Niny Simone, która nagrała ją z myślą o albumie “Broadway-Blues-Ballads”. Dziś kawałek ten bardziej znany jest dzięki przeróbkom blues rockowej formacji The Animals oraz łączącej disco z salsą i flamenco grupy Santa Esmeralda. Przez dekady powstało wiele coverów, ale dziś postanowiłam skupić się na tych, które nagrano w XXI wieku.
Kinomaniaczką nie jestem, ale trafiają się takie filmy, na które do kina przeszłabym się bardzo chętnie. Niby premiera w innych miejscach świata już dawno się odbyła, czerwone dywany zostały zwinięte, kto chciał podzielił się wrażeniami z seansu. A tu dowiaduję się, że w polskich kinach dany obraz wyświetlany będzie dopiero za kilka tygodni. Na szczęście z muzycznymi albumami takich problemów nie ma i nikt nie zablokował nam dostępu do soundtracku filmu “Narodziny gwiazdy”. Więc zanim zobaczymy, jak na dużym ekranie poradziła sobie Stefani Germanotta (Lady Gaga), przekonać się możemy, jakim wokalistą okazał się być Bradley Cooper.
2008 rok jest ważnym rokiem dla fanów amerykańskiej wokalistki Stefani Germanotty, którą świat poznał pod pseudonimem Lady Gaga. 10 lat temu wszędzie hulały jej hity “Just Dance” i “Poker Face”, a promowana nimi płyta “The Fame” rozchodziła się jak świeże bułeczki. Dziś artystka jest już w zupełnie innym (także muzycznie) miejscu. Dla tych, którzy wciąż tęsknią za radiową, dancefloorową wersją Lady Gagi mam jeszcze kilka piosenek.
