TOP150: najlepsze piosenki 2022 roku (100-51)
RECENZJA: Santigold “Spirituals” (2022) (#1337)
Barwna, wyglądająca jak koszyk zakupoholiczki okładka ostatniego albumu Santigold skrywała równie kolorowe wnętrze. Sześć lat później amerykańska wokalistka Santigold zamiast wykpiwać konsumpcjonistyczny styl życia zagląda do własnego wnętrza. Na jaw wychodzi jej samotność, gniew, tęsknota za wolnością czy zwykłą radością. Zapiski zebrała w formie piosenek na krążku “Spirituals”.
Czytaj dalej RECENZJA: Santigold “Spirituals” (2022) (#1337)
TOP150: najlepsze piosenki 2021 roku (150-101)
RECENZJA: Santigold “Master of My Make-Believe” (2012) (#1232)
Santi White debiutująca w 2008 roku albumem “Santogold” wbiła się idealnie w naszą ówczesną fascynację M.I.A. i jej rewelacyjnym krążkiem “Kala”. Podobnie jak starsza koleżanka po fachu postanowiła odrzucić wszelkie schematy i nagrywać to, co jej do głowy przyjdzie, a nie to, co jej wypada. I chociaż na swoją nową płytę kazała czekać cztery lata, narobiła jeszcze większego szumu niż poprzednio.
Czytaj dalej RECENZJA: Santigold “Master of My Make-Believe” (2012) (#1232)
RECENZJA: Santigold “Santogold” (2008) (#1220)
Chciałam odejść od wyobrażeń, iż czarna kobieta może śpiewać jedynie r&b – z takim celem na muzyczną scenę wkroczyła Santi White, która początkowo występowała jako Santogold, by chwilę po wydaniu debiutanckiej płyty przemianować się na Santigold. To postanowienie w pochodzącej z Filadelfii artystce tkwiło na tyle mocno, że jej pierwszy album jest szaloną mieszanką dźwięków, które nie miałyby szansy na przyjęcie się w rozgłośniach radiowych nastawionych na czarne brzmienia.
Luźne taśmy: maj ’21
Filmowa Florence Welch. Powracające w oryginalnym składzie Sugababes. Wspomnienie jednej z najbardziej zaskakujących i nowatorskich piosenek Seleny (nie, nie Gomez). Włoska eurowizyjna propozycja, która już podbiła pół Europy. Te i inne utwory znajdziecie na moich majowych taśmach.