Zaczynam od nowa, przekonuje w tytule swojej nowej, gorącej jeszcze płyty Norah Jones. W przypadku tej artystki nie są to słowa zbyt zaskakujące. Wielkich rewolucji w jej twórczości nigdy nie było, ale te małe, acz znaczące, wybuchają regularnie. Jones nie lubi nudy i pokazuje nam, że ma głowę pełną pomysłów mających urozmaicić jej ulubioną jazzowo-retro popową stylistykę.
Nie minęło rozczarowanie “So Sad So Sexy”. Nie wyschły łzy po “I Never Learn”. Nie wyleciało z głowy “I Follow Rivers”. Czasem odnoszę wrażenie, że niektórzy wykonawcy są z nami krótki czas, kiedy w rzeczywistości od ich pojawienia się minęła już całą dekada. Podobne odczucia towarzyszą mi, gdy patrzę na Lykke Li. A tymczasem Szwedka w ubiegłym roku świętowała dziesięciolecie swego fonograficznego debiutu. Po latach sięgam po “Youth Novels” by przekonać się, czy moje odbieranie tej płyty się zmieniło.
Wszystko, co nie zostanie zachowane, przepadnie. Taką prostą mądrością dzieli się z nami w tytule swojej piątej studyjnej płyty brytyjski zespół Foals. Niemalże cztery lata tym razem kazała nam czekać kapela z egzotycznym Yannisem Philippakisem na czele na swój nowy materiał. Cierpliwość słuchaczy zostanie jednak wynagrodzona, bo na jesieni czeka nas premiera kolejnego wydawnictwa ukrytego za szyldem “Everything Not Saved Will Be Lost”. I całe szczęście, że nie poszło na marne to, nad czym zespół pracował.
Czytaj dalej #943 Foals “Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1” (2019)
Jedna chwila potrafi sporo zmienić. Zach Condon, założyciel Beirut – najbardziej wędrownego zespołu świata, przekonał się o tym na własnej skórze, gdy szukał inspiracji w niewielkim, włoskim miasteczku Gallipoli. Natknął się na muzyczną paradę wędrującą uliczkami antycznego miasta. Ten widok tak na niego wpłynął, że w krótkim czasie napisał piosenkę, której nadał tytuł “Gallipoli”. Szybko powstały kolejne, a dziś nasze uszy cieszy piąty studyjny album jego formacji. Ponownie pakujemy plecaki i ruszamy w drogę u boku Beirut.
Amerykańska wokalistka Maggie Rogers jest przykładem tego, że studia czasem potrafią coś człowiekowi dać*. Wzięła udział w warsztatach, które na jej uniwersytecie zorganizowano, i które swoją obecnością zaszczycił sam Pharrell Williams. Kilkoro szczęśliwców miało okazję zagrać mu swoje piosenki. Jednym z nich była właśnie ona. Reakcja Williamsa na skomponowany przez nią utwór “Alaska” stała się internetowym viralem, a z nieznanej studentki uczyniła nową nadzieję indie popu. Jakiś czas temu ta nadzieja wydała debiutancki longplay.
Czytaj dalej #933 Maggie Rogers “Heard It In A Past Life” (2019)
Naprawdę nazywa się Kaity Dunstan, ale kilka lat temu, zainspirowana podróżą na Bali, przyjęła pseudonim CLOVES. Pochodzi z Australii i wkrótce świętować będzie dwudzieste trzecie urodziny. O muzyce myślała od najmłodszych lat, mając na koncie epizod z występami w lokalnych pubach i barach. Niedługo potem wzięła udział w talent show “The Voice Australia”, z którym pożegnała się dość szybko, choć została zauważona przez słuchaczy. Wówczas zniknęła, by dojrzeć do nagrania debiutanckiej płyty.
Czy można zadebiutować dwa razy? Przykład amerykańskiego duetu MGMT (tworzą go Andrew VanWyngarden i Ben Goldwasser) pokazuje, że jak najbardziej. Zespół miał świetny start, kiedy przeszło dziesięć lat temu wylansował z pierwszej studyjnej płyty trzy hity: “Kids”, “Electric Feel” i “Time to Pretend”. Dobra passa szybko się skończyła, a wydany w 2013 roku imienny krążek nie przypadł słuchaczom do gustu. Na MGMT postawiono krzyżyk. Album “Little Dark Age” jest nowym rozpoczęciem.
