Już jesień powoli daje się we znaki, ale u mnie jeszcze trwało łapanie ostatnich promyków słońca przy dźwiękach nagrań takich artystów jak Calvin Harris, Joy Crookes czy Sevdaliza. Zachwycałam się także debiutanckim solowym singlem jednej z członkiń Little Mix oraz odkryłam zespół, od którego płyty z lat 80. nie mogłam się uwolnić. Te i inne kawałki polecam we wrześniowych taśmach.
Zaraz wracam wołała nam przeszło dwa lata temu z epki “Be Right Back” brytyjska wokalistka Jorja Smith, która za sprawą debiutanckiego albumu stała się jedną z moich ulubionych debiutantek ostatnich lat. Pół dekady jednak musiało minąć od ukazania się “Lost & Found”, by artystka gotowa była na swój muzyczny come back. Powrót w wielkim stylu? Falling czy raczej flying? Jakikolwiek nie byłby werdykt, na niewiele płyt w 2023 roku czekałam bardziej.
Czytaj dalej RECENZJA: Jorja Smith “Falling or Flying” (2023) (#1433)
Są takie lata, które zapamiętuję pozytywnie ze względu na muzykę, jaka się ukazuje. Ostatnim takim naprawdę dobrym rokiem był w mojej opinii rok 2018. To czas udanych duetów – dostaliśmy bowiem albumy od takich artystów jak Rosalie, Kali Uchis, Superorganism, Sophie czy właśnie Jorja Smith. Ta ostatnia udowodniła mi, że miks r&b i soulu z Wysp Brytyjskich nadal trzymać może poziom.
Czytaj dalej Co po Be Right Back? czyli przegląd muzycznej aktywności Jorji Smith
Rokrocznie ze swoimi debiutami atakuje nas taka liczba artystów, że trzeba by rozszerzyć dobę, by móc choć przez krótką chwilę sięgnąć po muzykę każdego z nich. Wydać płytę jest jednak łatwo. Trudniejszym zadaniem jest zaprezentować taki materiał, by zostać zapamiętanym na więcej niż pięć minut. Taka sztuka w 2018 roku udała się jamajsko-brytyjskiej wokalistce Jorji Smith, która dziś oznajmia, że gotowa jest na swój powrót.
Mój nieoficjalny hymn niedzielnych, poimprezowych poranków. Poruszający powrót legendarnego niemieckiego zespołu. Dwie kompozycje, które – ponownie – zawdzięczam Netflixowi. Refleksyjne przemyślenia o współczesnych miastach. Te i inne utwory znajdziecie w majowych taśmach.
Nie minął tydzień, kiedy z niepokojem spoglądałam na prognozy pogody, a już powiedzieć mogę to, co tysiące melomanów z całej Polski: Open’er, Open’er i po Open’erze. Kolejna edycja gdyńskiej imprezy dobiegła końca. Czy była udana? Już teraz mogę zdradzić, że tak, bo jeśli macie głowę otwartą na różnorodne dźwięki, na bank znajdziecie coś dla siebie w gąszczu nazw zespołów i nazwisk solistów. Oto mój pamiętnik z minionych czterech dni.
