Shpresa Lleshaj jest Szwedką, która swoje utwory zamieszczała w serwisie SoundCloud. Cole Randall zaś Amerykaninem, który także dzielił się swą twórczością za pośrednictwem tego portalu. Nawzajem śledzili swoje muzyczne kroki i odkryli, że sporo ich łączy. Spotkali się i rozpoczęli działalność jako Flora Cash.
#945 Dido “Still on My Mind” (2019)
Dido Florian Cloud de Bounevialle O’Malley Armstrong, brytyjska wokalistka na nasze szczęście legitymująca się jedynie imieniem Dido, pojawia się tak rzadko z nową muzyką, że mimo braku przebojów na miarę tych z początków kariery robi spore zamieszanie i ściąga na siebie uwagę branżowych (i nie tylko) mediów. Ja sama darzę ją dużą sympatią, i chociaż jej ostatnia płyta ukazała się przed sześcioma laty, jest still on my mind. Czy najnowsza, “Still on My Mind”, podobnie zagrzeje tam miejsce?
#944 Hozier “Wasteland, Baby!” (2019)
Tegoroczny mini album jest rewelacyjnym powrotem i zapowiedzią czegoś naprawdę pięknego i porywającego – pisałam w zakończeniu recenzji epki, którą irlandzki wokalista Hozier oddał w nasze ręce w drugiej połowie 2018 roku. Za nią, na początku marca, przyszła nowa studyjna płyta artysty, “Wasteland, Baby!”. Moje oczekiwania były spore, bo sam Hozier już pierwszym albumem zawiesił sobie wysoko poprzeczkę. Długi czas oczekiwania na następcę imiennego dzieła tylko tę ekscytację zwiększał.
#941 Jessica Pratt “Quiet Signs” (2019)
Ma nietypową urodę i jeszcze bardziej nietypową barwę głosu. Przyszła na świat w 1987 roku w muzykalnej rodzinie. Matka dbała, by córka nie zawracała sobie głowy radiowymi artystami. Brat pożyczał zaś gitarę. Jessica Pratt, bohaterka płyty, która spędza mi sen z powiek od dobrego miesiąca, już w chwili swojego płytowego debiutu przyciągnęła uwagę prasy. Bo chociaż jej muzyka jest prosta, potrafi zachwycić.
#934 Beirut “Gallipoli” (2019)
Jedna chwila potrafi sporo zmienić. Zach Condon, założyciel Beirut – najbardziej wędrownego zespołu świata, przekonał się o tym na własnej skórze, gdy szukał inspiracji w niewielkim, włoskim miasteczku Gallipoli. Natknął się na muzyczną paradę wędrującą uliczkami antycznego miasta. Ten widok tak na niego wpłynął, że w krótkim czasie napisał piosenkę, której nadał tytuł “Gallipoli”. Szybko powstały kolejne, a dziś nasze uszy cieszy piąty studyjny album jego formacji. Ponownie pakujemy plecaki i ruszamy w drogę u boku Beirut.
#929 Dodie “Human” (EP) (2019)
Dorothy Miranda Clark, znana w Internecie jako Dodie, ledwie weszła w wiek nastoletni a już postanowiła wypróbować moc Internetu i promować własną osobę. Łatwo zgadnąć – wrzucała do sieci covery. Był jednak jeden haczyk – sięgała po ukulele i nadawała znanym utworom (m.in. “Toxic” Britney Spears) drugie życie. Niedługo potem zaczęła pisać własne piosenki, w których łączyła melancholijny pop z folkiem. Właśnie wydała swoją trzecią epkę, “Human”.
#894 Passenger “Runaway” (2018)
Only know you love her when you let her go and you let her go nucił za Passengerem cały świat przed pięcioma laty. Prościutki singiel “Let Her Go” stał się przebojem (dla umatematycznionych melomanów: dwa miliardy odtworzeń na YouTubie, przeszło osiemset milionów streamów w Spotify, ponad sześć milionów sprzedanych cyfrowych kopii utworu), ale nagły sukces nie wywrócił do góry nogami życia Brytyjczyka z gitarą. Może tylko jego koncerty gromadzą większą publiczność. Nic więcej się nie zmieniło.