Nawet osoby tak pobieżnie jak ja zainteresowane polską sceną muzyczną musiały poczuć pod koniec października lekką ekscytację. Na sklepowe półki i serwisy streamingowe trafiły bowiem płyty dwóch artystek, o których już śmiało powiedzieć można, że należą do polskiej czołówki. Wymaga się od nich przez to wiele, a ja wprost nie mogłam doczekać się, by sprawdzić, czy poprzeczka jeszcze bardziej poszybowała w górę.
Czytaj dalej RECENZJA: Daria Zawiałow “Dziewczyna pop” & Kasia Lins “Omen” (2023)
Zdążyło minąć pół dekady od pojawienia się na scenie brytyjskiego girlsbandu Sugababes, a jedna trzecia jego składu została wymieniona. Na samym początku odeszła Siobhán Donaghy, a długo z wydania “Taller in More Ways” nie cieszyła się Mutya Buena, która nie mogąc pogodzić życia rodzinnego z zawodowym opuściła pozostałe dziewczyny dwa miesiące po premierze krążka. Może być jednak dumna, bo brała udział w stworzeniu ostatniej tak dobrej płyty Sugababes.
Czytaj dalej RECENZJA: Sugababes “Taller in More Ways” (2005) (#1436)
“The Car” Arctic Monkeys, “That! Feels Good!” Jessie Ware czy “I Love You Jennifer B” Jockstrap. A obok nich “Messy” – debiutancka płyta niejakiej Olivii Lauryn Dean. Młoda wokalistka o brytyjsko-gujańsko-jamajskich korzeniach podbiła serca krytyków, co dało jej miejsce na liście artystów nominowanych do nagrody Mercury Prize dla najlepszego albumu na Wyspach Brytyjskich. Warto sprawdzić, czy faktycznie mamy do czynienia z olśniewającym wydawnictwem.
Kariera Reneé Mary Jane Rapp nie obfituje w specjalnie oryginalne wydarzenia. Amerykanka od najmłodszych lat wiedziała, że jej powołaniem jest scena. Na początku ta teatralna, dziś coraz częściej ta w koncertowych obiektach. Początek bieżącego roku dwudziestotrzyletnia Reneé wykorzystała na intensywne prace nad debiutanckim albumem, który ukazał się kilka tygodni temu.
Czytaj dalej RECENZJA: Reneé Rapp “Snow Angel” (2023) (#1434)
Zaraz wracam wołała nam przeszło dwa lata temu z epki “Be Right Back” brytyjska wokalistka Jorja Smith, która za sprawą debiutanckiego albumu stała się jedną z moich ulubionych debiutantek ostatnich lat. Pół dekady jednak musiało minąć od ukazania się “Lost & Found”, by artystka gotowa była na swój muzyczny come back. Powrót w wielkim stylu? Falling czy raczej flying? Jakikolwiek nie byłby werdykt, na niewiele płyt w 2023 roku czekałam bardziej.
Czytaj dalej RECENZJA: Jorja Smith “Falling or Flying” (2023) (#1433)
Nie miała Kylie większego szczęścia do promocji swojej ostatniej płyty. Nie mogła przypuszczać, że jedyne disco, jakie rozkręci, to te w czterech ścianach swojego mieszkania. A jest czego żałować, bo jej ostatni materiał zasługiwał na bycie przebojem niejednej imprezy. Artystka wychodzi jednak z założenia, że dobry hit nie ma daty przydatności do spożycia. Bierze się za produkcję kolejnych. I tak już od końcówki lat 80.
Czytaj dalej RECENZJA: Kylie Minogue “Tension” (2023) (#1431)
Gdyby nie wiele pozytywnych głosów o albumie “Life Support” postać Madison Beer nadal kojarzyłaby mi się tylko z bardzo przeciętną, nieciekawą epką “As She Pleases” z 2018 roku. Bez oczekiwań zagłębiłam się w jej debiutancki longplay i wsiąkłam. Nagle Amerykanka zaczęła jawić mi się jako jedna z ciekawszych popowych debiutantek ostatnich lat, na premierę której nowej płyty czekałam jak na szpilkach.
Czytaj dalej RECENZJA: Madison Beer “Silence Between Songs” (2023) (#1430)
