Chociaż konkurs piosenki Eurowizji co roku gromadzi przed telewizorami wielomilionową publiczność, z jego uczestników, którym udało się wywalczyć niemałą sławę wymienić można raptem zespół ABBA i Celine Dion. A było to kolejno w latach 70. i 80. Nic więc dziwnego, że i o Szwedce Loreen, laureatce edycji z 2012 roku, słuch szybko zaginął. A szkoda, bo jej drugi studyjny album, “Ride”, nieźle się broni.
#971 Nick Murphy “Run Fast Sleep Naked” (2019)
Kiedy przed dwoma laty Nick Murphy, australijski wokalista i producent, zdradził, iż rezygnuje z nagrywania pod pseudonimem Chet Faker, poczułam lekkie ukłucie żalu. Album “Built on Glass” i poprzedzającą go epkę “Thinking in Textures” darzę sporym sentymentem. Było w nich coś niezwykle świeżego. Do jazzujących motywów (w końcu zapożyczenie pseudonimu od trębacza Cheta Bakera zobowiązuje) dodał niebanalną elektronikę. I chociaż wielu wykonawców z czasem w tych komputerowych brzmieniach się zatraca, on teraz poszedł pod prąd.
#970 The National “I Am Easy to Find” (2019)
Kiedy w 2017 roku The National powrócili po czteroletniej przerwie z albumem “Sleep Well Beast”, nikt nie przypuszczał, że tak szybko otrzymamy następcę tego wydawnictwa. I to jakiego następcę. “I Am Easy to Find” jest najdłuższą płytą w dyskografii najsmutniejszego zespołu świata. Szesnaście kompozycji przełożyło się na ponad godzinę muzyki. Jak na dzisiejsze standardy to sporo, ale ósmy krążek The National spokojnie traktować można jako soundtrack do codziennego życia.
#968 Kelsey Lu “Blood” (2019)
Amerykańska wokalistka Kelsey Lu wygląda jak skrzyżowanie Beyoncé i Rihanny. I chociaż przypuszczać można, iż pretenduje do bycia nową sensacją nowoczesnego rhythm’and’bluesa, jej twórczość jest sporym zaskoczeniem. Artystka zaczynała bowiem jako wiolonczelistka. Jej grę usłyszeć można na albumach “Pure Comedy” Father John Misty, “Joanne” Lady Gagi i “Take Me Apart” Keleli. Z własną muzyką zadebiutowała w 2016 roku (epka “Church”), ale dopiero wydana w połowie kwietnia płyta “Blood” stawia ją w gronie najlepszych nowych wykonawców.
#962 Woodkid “Woodkid For Nicolas Ghesquière – Louis Vuitton Works One” (EP) (2019)
Kiedy po czerwonym dywanie nowojorskiej Met Gala 2019, najważniejszej modowej imprezy roku, przechodziły się gwiazdy w najbardziej wymyślnych kreacjach, francuski reżyser, wokalista i producent Woodkid dokładał swoją cegiełkę do branży fashion. A właściwie to dołożył ją już ze trzy lata temu, ale dopiero teraz na swojej współpracy z dyrektorem artystycznym domu modu Louis Vuitton, Nicolasem Ghesquièrem, postanowił oprzeć nowe wydawnictwo.
Czytaj dalej #962 Woodkid “Woodkid For Nicolas Ghesquière – Louis Vuitton Works One” (EP) (2019)
#947 Flora Cash “Press” (EP) (2019)
Shpresa Lleshaj jest Szwedką, która swoje utwory zamieszczała w serwisie SoundCloud. Cole Randall zaś Amerykaninem, który także dzielił się swą twórczością za pośrednictwem tego portalu. Nawzajem śledzili swoje muzyczne kroki i odkryli, że sporo ich łączy. Spotkali się i rozpoczęli działalność jako Flora Cash.
#936 Jesse Jo Stark “Dandelion” (EP) (2018)
Amerykańska wokalistka Jesse Jo Stark z show biznesem wiele wspólnego ma już od wczesnych lat dzieciństwa. Jej rodzice są założycielami meblarskiej i modowej marki Chrome Heart, która wśród klientów ma wiele sław. Jej matką chrzestną jest Cher, a do grona przyjaciół należy m.in. modelka Bella Hadid. Jesse muzyczną karierę dopiero zaczyna, ale już okrzyknięta została najbardziej rock & rollową debiutantką.