Kolejna muzyczna gwiazda przekonała się, że nie ma to jak polska publiczność. Szwedzka wokalistka Elliphant po raz pierwszy trafiła do Polski w 2014 roku (Festival Tauron Nowa Muzyka), a chwilę później wróciła z dwoma klubowymi występami. Rok później zawitała na gdyńskiego Open’era. Dziś, odbywając trasę promującą nowy album, nie mogła nie wpaść do kraju nad Wisłą, gdzie zawsze jest ciepło witana.
Włamię się do twojego serca i będę pełzać pod twoją skórą – takimi słowami wita Iggy Pop – wciąż żywa legenda muzyki (co jak na jego ekscesy jest niemałym zaskoczeniem) – dziewczynę, która dotąd stroniła od jego twórczości. Ta dość odważna i zuchwała deklaracja pochodzi z utworu “Break Into You Heart”, który znalazł się na najnowszej płycie punk rockowego wokalisty. I to płycie, która pretendować może do miana najlepszego (a już na pewno najbardziej przebojowego) rockowego wydawnictwa tego roku.
Zawsze mnie intrygowało, że kilka dekad temu wydawanie kilku płyt w jeden rok należało do normalności. Z czasem artyści zaczęli dawać sobie więcej czasu na odpowiednią promocję efektu swojej pracy w studiu nagraniowym, wybierając kolejne single, kręcąc teledyski, koncertując w różnych miejscach globu i długo celebrując pojawienie się nowego materiału. Jednak przerwy trwające ponad dekadę należą do rzadkości. Właśnie tyle czasu (a żeby być bardziej dokładną – jedenaście lat) kazała na siebie czekać Charlene Keys, która występuje pod pseudonimem Tweet (nie mylić z “ćwierkaniem” na Twitterze).
Wokalistka o najbardziej przerażających oczach (też macie wrażenie, że są niepokojąco puste?) w show biznesie powraca. Brytyjska artystka Foxes, która zasłynęła dobre cztery lata temu dzięki przebojowi Zedd’a “Clarity”, ponownie staje do walki o uwagę odbiorcy. Skróciła włosy, zmieniła kolor okładkowego topu i gotowa jest do zaprezentowania nam – podążając za tytułem drugiej studyjnej płyty – muzyki, która faktycznie gra jej w głowie i sercu. Album “Glorious” zostawił po sobie spory niedosyt. Przed sięgnięciem po “All I Need” obiecałam sobie, że swoje oczekiwania co do nowego krążka zmniejszę do minimum.
Stwierdzenie jakoby drugi album był największym sprawdzianem dla artysty, w kontekście takich sław jak Macklemore & Ryan Lewis pojawia się najczęściej. Na znikającą ze sklepowych półek płytę “The Heist” spadł deszcz nominacji do nagród Grammy (duet zdobył “złoty gramofon” w kategorii Best Rap Album), a promujące ją single (“Thrift Shop”, “Can’t Hold Us”) nucili wszyscy. Macklemore & Ryan Lewis szybko wdarli się do świata hip hopu, chętnie pokazując nam jego alternatywne oblicze, a zarazem ściągając na siebie wiele wrogich spojrzeń. Bo jak to? Biały Macklemore śmie bawić się w rapera? Ano może. A jakby tego było mało, śmie mu wychodzić to naprawdę dobrze. Nie jestem fanką hip hopu, ale gatunek ten w wykonaniu amerykańskiego duetu zagościł na dłużej w moich słuchawkach.
Czytaj dalej #649 Macklemore & Ryan Lewis “This Unruly Mess I’ve Made” (2016)
Kiedyś często nagrywała płyty ze swoją kapelą No Doubt, a także chętnie dzieliła się z nami solowymi utworami. Dziś Gwen Stefani bardziej znana jest jako jurorka talent show “The Voice”, projektantka mody i kobieta, która przez swój młody wygląd podejrzewana jest o przywłaszczenie sobie kamienia filozoficznego. Barwna wokalistka wraca jednak na scenę niemalże dziesięć lat po tym, jak ukazała się jej ostatnia płyta “The Sweet Escape”. Z tarczą czy na tarczy?
Czytaj dalej #648 Gwen Stefani “This Is What the Truth Feels Like” (2016)
