Takiego obrotu spraw nie spodziewali się chyba najwięksi, najstarsi fani amerykańskiej formacji The National. Dowodzona przez Matta Berningera kapela od dłuższego czasu koncertuje z materiałem z wydanej na wiosnę tego roku płyty “First Two Pages of Frankenstein” i już chętna jest rozszerzyć setlistę występów o premierowe numery. Te ukazały się pod szyldem “Laugh Track”.
Czytaj dalej RECENZJA: The National “Laugh Track” (2023) (#1432)
Nie miała Kylie większego szczęścia do promocji swojej ostatniej płyty. Nie mogła przypuszczać, że jedyne disco, jakie rozkręci, to te w czterech ścianach swojego mieszkania. A jest czego żałować, bo jej ostatni materiał zasługiwał na bycie przebojem niejednej imprezy. Artystka wychodzi jednak z założenia, że dobry hit nie ma daty przydatności do spożycia. Bierze się za produkcję kolejnych. I tak już od końcówki lat 80.
Czytaj dalej RECENZJA: Kylie Minogue “Tension” (2023) (#1431)
Gdyby nie wiele pozytywnych głosów o albumie “Life Support” postać Madison Beer nadal kojarzyłaby mi się tylko z bardzo przeciętną, nieciekawą epką “As She Pleases” z 2018 roku. Bez oczekiwań zagłębiłam się w jej debiutancki longplay i wsiąkłam. Nagle Amerykanka zaczęła jawić mi się jako jedna z ciekawszych popowych debiutantek ostatnich lat, na premierę której nowej płyty czekałam jak na szpilkach.
Czytaj dalej RECENZJA: Madison Beer “Silence Between Songs” (2023) (#1430)
Brytyjska wokalistka Corinne Bailey Rae lubi zniknąć z radaru na kilka lat, by wrócić z albumem, który brzmi jak zupełnie nowy rozdział jej kariery. O ile jednak poprzednio te zmiany były mniej lub bardziej wyczuwalne, tak tegoroczny krążek, “Black Rainbow”, sprawił, że musiałam dobrze przyjrzeć się nazwisku jego autorki. Czy w ciągu tych lat pojawiła się nowa Corinne, czy może ta “dawna” stwierdziła, że pora na rewolucję?
Czytaj dalej RECENZJA: Corinne Bailey Rae “Black Rainbows” (2023) (#1429)
To jest to. To, na co czekałam. To, co mnie do siebie przyciąga – pisałam trzy lata temu, gdy irlandzka wokalistka Róisín Murphy wydawała album “Róisín Machine”. Inspirowana disco oraz housem płyta nie miała sobie równych jeśli weźmiemy pod uwagę inne krążki utrzymane w podobnej imprezowej atmosferze, jakie ukazały się w zbliżonym okresie. Nic więc dziwnego, że te oczekiwania wobec kolejnego wydawnictwa artystki urosły do niebagatelnych rozmiarów.
Czytaj dalej RECENZJA: Róisín Murphy “Hit Parade” (2023) (#1428)
Gdy przed paroma laty amerykańska wokalistka r&b Tinashe opuściła w atmosferze skandalu jedną z większych muzycznych wytwórni, poczuła, czym jest artystyczna wolność. Uwolniła swoją kreatywność i przestała kalkulować, co jej się bardziej opłaca. Dziś wydaje już trzeci krążek na wolności. Króciutki, ale warty uwagi.
Natknęłam się ostatnio na artykuł, w którym autor ubolewa, że 2023 rok nie przedstawił nam póki co debiutanta, który swoimi piosenkami zawojowałby cały świat. Coś w tym jest – ostatnie nazwisko, jakie przychodzi mi do głowy, to Olivia Rodrigo, a jej kariera wystrzeliła w końcu przeszło dwa lata temu. Dziś przed dwudziestolatką stoi wyzwanie skupienia na sobie naszej uwagi na kolejne miesiące.
