Całe to k-popowe uniwersum, które od jakiejś dekady bije rekordy popularności także poza Koreą Południową, jest zjawiskiem, w które nie miałam nigdy ochoty się zagłębiać. Jednak gdy artyści stamtąd coraz częściej słyszalni są u boku zachodnich wykonawców, pojawia się pewna ciekawość. A ona doprowadziła mnie do solowego debiutu urodzonej w Tajlandii Lalisy Manobal, która przedstawia nam się po prostu jako Lisa.
Kategoria: Hip Hop
RECENZJA: Mary J. Blige “No More Drama” (2001) (#1544)
Dopiero gdy wydałam “No More Drama”, wiedziałam, że udało mi się odnieść sukces mówiła w wywiadach Mary J. Blige. Mimo kilku bestsellerowych albumów wydanych w latach 90. i singli, które nieźle przyjęły się w USA (m.in. “Real Love”, “Not Gon’ Cry”, “I’m Goin’ Down”), pozostała część świata wciąż nie była zaprzyjaźniona z twórczością Amerykanki. Wszystko zmieniło się w 2001 roku.
Czytaj dalej RECENZJA: Mary J. Blige “No More Drama” (2001) (#1544)
RECENZJA: Noga Erez “The Vandalist” (2024) (#1534)
Pochodząca z Izraela Noga Erez nie od razu była pewna, w jakim kierunku chce podążyć. Od najmłodszych lat jej miłością była muzyka, lecz lubiła romansować z różnorodnymi brzmieniami – najpierw grała w indie folkowej kapeli, za moment zaczęła kompletować materiał na jazzową płytę, by ostatecznie zachłysnąć się elektroniką, hip hopem i alternatywnym popem. Zamiłowanie do rozlicznych dźwięków zauważalne jest na jej najnowszym, trzecim już albumie.
Czytaj dalej RECENZJA: Noga Erez “The Vandalist” (2024) (#1534)
RECENZJA: Doja Cat “Scarlet” (2023) (#1449)
Chyba nie ma innej grupy artystek, które potrafią wytworzyć wokół siebie takie zamieszanie, co przedstawicielki hip hopowej sceny muzycznej. Tak było kilka dekad temu, tak jest i współcześnie. Minione kilkanaście miesięcy to seria mniejszych bądź większych pożarów, jakie wybuchały wokół Amali Dlamini – amerykańskiej raperki znanej jako Doja Cat. Ciekawiło, czy przełożyło się to na porządny album.
RECENZJA: Aaliyah “Aaliyah” (2001) (#1422)
Ciężko powiedzieć, by po wydaniu w 1996 roku albumu “One in a Million” Aaliyah miała cały świat u swych stóp. Mimo ciepłego przyjęcia ze strony muzycznej prasy kolejne single nie cieszyły się popularnością dorównującą utworom “Back & Forth” czy “At Your Best (You Are Love)”. O wokalistkę upomniał się za to świat filmu. I gdy ta już dobrze poczuła się za kamerą, fani czekali na jej muzyczny powrót. Ten okazał się być zarazem i pożegnaniem.
RECENZJA: VA “Barbie: The Album” (2023) (#1413)
Cały świat pokrył się różnymi odcieniami różu. Takie zjawisko zaobserwować można w ostatnich dniach, a szczególnie mocno dotknęło ono kulturę i modę. Autorką tego zamieszania jest nie kto inny jak pewna blondynka o imieniu Barbie, której historia zainspirowała reżyserkę Gretę Gerwig. Film o najsłynniejszej lalce świata wszedł właśnie na ekrany, a na bilety już rzuciły się tłumy. Nic dziwnego, że na soundtracku do kinowego obrazu chcieli być prawie wszyscy.
Czytaj dalej RECENZJA: VA “Barbie: The Album” (2023) (#1413)
RECENZJA: Little Simz “NO THANK YOU” (2022) (#1357)
Kiedy ostatni raz pisałam wam o Little Simz (Simbiatu “Simbi” Abisola Abiola Ajikawo) coś więcej, brytyjska raperka wydawała album “Grey Area”, którym nie tylko przebiła się do mainstreamu, ale i zapewniła sobie miano jednej z najważniejszych postaci kobiecej hip hopowej sceny. Tej korony nie ma zamiaru na razie nikomu oddawać wydając niemalże z zaskoczenia nowy studyjny krążek.
Czytaj dalej RECENZJA: Little Simz “NO THANK YOU” (2022) (#1357)
RECENZJA: M.I.A. “MATA” (2022) (#1350)
Gdy wydawała swoją poprzednią płytę, mówiła, iż stawia w tym miejscu kropkę i nie planuje kolejnych krążków. Mathangi Arulpragasam nie potrafi jednak wytrzymać bez muzyki. Zrobiła sobie tylko dłuższą przerwę od nagrywania płyt, przejrzała szuflady i poudzielała się w cudzych utworach. Zdobyła nawet swój pierwszy numer jeden na amerykańskiej liście przebojów występując u boku Travisa Scotta. Z własną twórczością ponownie nie ma szans na dotarcie do każdego.
RECENZJA: Megan Thee Stallion “Traumazine” (2022) (#1330)
Przeszło trzydzieści milionów słuchaczy w serwisie Spotify i dwa numery jeden na amerykańskiej liście magazynu Billboard – Megan Thee Stallion ma za sobą udane dwa lata. Singiel “Savage”, do którego dograła się sama Beyoncé po drugiej stronie Oceanu święcił triumfy w 2020 roku, a kilka miesięcy później w atmosferze skandalu wylansowany został kawałek “WAP” z Cardi B. Nic więc dziwnego, że w branży ciężko o gorętsze kobiece nazwisko na hip hopowej scenie.
Czytaj dalej RECENZJA: Megan Thee Stallion “Traumazine” (2022) (#1330)
RECENZJA: RAY BLK “Access Denied” (2021) (#1258)
Pod koniec 2016 roku Rita Ekwere, nigeryjska raperka i wokalistka działająca pod pseudonimem RAY BLK, wybrana została w plebiscycie BBC Sound of… najbardziej obiecującą debiutantką na Wyspach Brytyjskich. Była jednocześnie pierwszą artystką z tym wyróżnieniem, która nie miała za sobą dużej wytwórni. Dość długo zwlekała jednak z wydaniem debiutanckiego longplay’a.
Czytaj dalej RECENZJA: RAY BLK “Access Denied” (2021) (#1258)