Po dwóch pierwszych krążkach przygotowany przez Kelis mleczny shake okazał się być strzałem w dziesiątkę. Promowana przebojem “Milkshake” płyta “Tasty” może nie uczyniła z amerykańskiej wokalistki światowej megagwiazdy, ale na pewno pozwoliła jej wyjść z niebytu i zaistnieć. Po trzech latach artystka miała ochotę na powtórkę z rozrywki i wyraźniej nam zaznaczyć, że tu była.
Czytaj dalej RECENZJA: Kelis “Kelis Was Here” (2006) (#1245)
W 1972 roku osobę z kosmosu – Ziggy’ego Stardusta – na ziemię sprowadził David Bowie. Trzydzieści pięć lat później przy pomocy podobnego patentu sławę postanowiła zdobyć Janelle Monáe. Bazując na legendarnym filmie “Metropolis” stworzyła swój własny dystopijny świat, w którym występuje pod postacią androida Cindi Mayweather. Na swoim drugim studyjnym albumie “The Electric Lady” przedstawia nam ciąg dalszy tej futurystycznej historii.
Czytaj dalej RECENZJA: Janelle Monáe “The Electric Lady” (2013) (#1226)
Mieszkającej i tworzącej w Londynie Avie Laurel nie można zarzucić lenistwa. Działająca pod pseudonimem Lava La Rue wokalistka i raperka angażuje się w wiele projektów muzycznych i społecznych. W minionym roku współtworzyła album “No Smoke Vol. 2” ze swoim kolektywem Nine8, lecz znalazła czas, by zarejestrować coś pod własnym pseudonimem.
W ścisłej końcówce 2020 roku łapię jeszcze dwie epki, które ukazały się w ostatnich miesiącach. Autorka jednej z nich dostała kolejną szansę, by mnie do siebie przekonać. Wokalistka prezentująca drugą dopiero walczy o uwagę.
Czytaj dalej #1157, 1158 BIA “For Certain” & Awa “Cry.Baby” (EP) (2020)
Dua Saleh była dzieckiem, kiedy wraz z rodzicami wyemigrowała z Sudanu do Stanów Zjednoczonych. Tam połknęła bakcyla i zainteresowała się sztuką – poezją, aktorstwem i oczywiście muzyką. W jej domu słuchało się sudańskich wykonawców, lecz będąc nastolatką Dua zakochała się w jazzie i hip hopie z lat 90. I to właśnie z tego drugiego gatunku postanowiła uczynić bazę swoich własnych piosenek.
Druga połowa lat 90. D’Angelo wydaje album “Brown Sugar”, Erykah Badu debiutuje z krążkiem “Baduizm”, a Lauryn Hill odłącza się od kolegów z The Fugees i rzuca świat na kolana płytą “The Miseducation of Lauryn Hill”. Łączy ich jedno – definiowanie neo soulu. Nowoczesne oblicze tego gatunku miało bardziej rozrywkowy charakter, za który odpowiadały elementy zaczerpnięte z hip hopu, elektroniki czy afrykańskiej muzyki. W tym samym czasie Jill Scott marzy o tym, by być nauczycielką.
Czytaj dalej #1096 Jill Scott “Who Is Jill Scott?: Words and Sounds, Vol. 1” (2000)
Mixtape jest przybierającym formę płyty zbiorem piosenek, który dopiero marzący o dużej karierze artyści wydają w celu lepszego rozreklamowania się pośród potencjalnych fanów. Z tej formy skorzystała Azealia Banks, która przed premierą debiutanckiego albumu postanowiła udowodnić nam, że warto na niego poczekać. Jednocześnie sama wydawała się być osobą, która nie ma sprecyzowanego pomysłu na jego brzmienie. W efekcie jej mixtape “Fantasea” to misz-masz styli, bitów i kombinowania z własnym rymowaniem.
Czytaj dalej #1085 Azealia Banks “Fantasea” (mixtape) (2012)
