2013 rok nie kojarzy mi się absolutnie z żadnymi ważniejszymi wydarzeniami na świecie – bardziej skupiona byłam na swoim życiu i zmianach, jakie wówczas się dokonywały. Dziś wracam do tych miesięcy z sentymentem głównie za sprawą muzyki, jaka mi towarzyszyła. Ukazało się przed dekadą wiele rewelacyjnych płyt, które zmieniły moje postrzeganie muzyki. Dziś wspominam dziesięć krążków, które już przeszły do historii.
Czytaj dalej 10×10, czyli 10 pamiętnych płyt, które kończą w 2023 roku 10 lat
Kilka lat temu (ponad cztery!) przedstawiłam wam listę debiutanckich albumów, które do gustu przypadły mi bardziej od ich następców. Przyjęłam wówczas kryterium, iż pod uwagę biorę tylko tych artystów, którzy na koncie mają jedynie dwie płyty. Trochę przez ten czas krążków się ukazało, przez co mogłam przygotować drugą część zestawienia. Krążki, tak jak poprzednio, uszeregowane są według największej przepaści między pierwszym a drugim wydawnictwem.
Czytaj dalej RANKING: debiuty lepsze od drugich albumów (part II)
Kiedy już wydawało się, że festiwalowa mapa Polski jest wystarczająco bogata w wydarzenia i ciężko wcisnąć choć jedno nowe, agencja Follow The Step postanowiła zatroszczyć się o odpowiednie zakończenie tegorocznych wakacji. W chorzowskim Parku Śląskim, u stóp stadionu, odbyła się pierwsza edycja FEST Festivalu.
Muzyka po raz kolejny ujawniła swoją dydaktyczną funkcję. Gdyby nie tytuł drugiej studyjnej płyty Disclosure, nie wiedziałbym, że istnieje takie kotowate zwierzę karakal. Poczytałam trochę i dowiadując się, że ssak największą aktywność wykazuje nocą, stało się dla mnie jasne, czemu to on patrzy na nas z okładki albumu “Caracal”. Bracia Guy i Howard Lawrence ponownie rzucili rękawicę innym producentom i przygotowali zestaw utworów, które powinny zagościć na playliście niejednego imprezowicza.
Odbywający się od kilku dobrych lat festiwal Open’er interesował mnie od dawna. Chcieć a móc to jednak dwie zupełnie inne sprawy, dlatego też pozostawało mi jedynie przyglądać się, jak inni bawią się w Gdyni. W 2015 roku powiedziałam jednak “dość” i dołączyłam do grona szczęśliwych festiwalowiczów. Stosując metodę małych kroczków najpierw dotarłam na jeden wieczór, ale w przyszłym roku widzę siebie na wszystkich czterech dniach. Nawet za cenę nauczenia się rozstawiania namiotu. Jakby co pomożecie z tym, prawda?
