Gdy w 2016 roku NAO (a właściwie Neo Jessica Joshua) wydawała debiutancką płytę “For All We Know” robiąc przy tym sporo szumu, istniało ryzyko, iż skończy jak wiele muzycznych sensacji – w zapomnieniu po paru miesiącach. Ona tymczasem miała szansę zostać brytyjską wokalistką roku podczas gali BRIT Awards, a za sprawą kolejnego albumu otarła się o Grammy i Mercury Prize. Nic dziwnego, że z nadzieją patrzy w przyszłość.
Czytaj dalej RECENZJA: NAO “And Then Life Was Beautiful” (2021) (#1243)
Szwedzka grupa powracająca po paru dekadach w świetnym stylu. Polski singiel, który nie chce wylecieć z głowy. Brytyjski zespół odkurzający swoje archiwa. Oraz jedna z najbardziej inspirujących mnie kapel świata. Oto, co zajmowało moje uszy we wrześniu.
Postapokaliptyczny utwór jazzowo-popowej wokalistki. Wspomnienie zespołu, który jak mało kto intrygująco mieszał rock z jazzem. Kawałek wyciągnięty z nowej płyty najpopularniejszego polskiego rapera. Nostalgiczne wspomnienie ciepłej Kalifornii. Te i inne nagrania znajdziecie na moich sierpniowych taśmach.
Moja wytwórnia chce, bym była jak Adele – takim zaskakującym stwierdzeniem podzieliła się z nami NAO na krótko przed premierą swojej debiutanckiej płyty “For All We Know” w 2016 roku. Nie wiem, czy Little Tokyo Recodings miało na myśli inną Adele aniżeli tę od hitów “Hallo” i “Someone Like You”, ale pamiętając chociażby epkę “So Good” zauważyć można, że NAO i brytyjska wokalistka to artystki kierujące swoją muzykę do dwóch diametralnie różnych grup odbiorców. O komercyjnych wynikach nawet nie ma co wspominać, bo z Adele mało kto może się dziś równać.
Czytaj dalej Get to know NAO | “For All We Know” (2016) & “Saturn” (2018)
