W ubiegłym roku odkryłam w końcu album “Młodość” Ralpha Kamińskiego – płytę, którą polski wykonawca wydał przed trzema laty. Zrobiła na mnie takie wrażenie, że obiecałam sobie, że z twórczością artysty będę teraz na bieżąco. Swoją obietnicę spełniam i sięgam po jego nowe dzieło. Przyjmuję zaproszenie na “Bal u Rafała” i postanawiam przekonać się, jak Ralph wypada w roli gospodarza imprezy.
Czytaj dalej RECENZJA: Ralph Kamiński “Bal u Rafała” (2022) (#1333)
Pierwsze próby wczucia się w klimat letnich festiwali. Zupełnie nowe oblicze pewnej kanadyjskiej wokalistki. Przyjęcie zaproszenia na imprezę jednego z najpopularniejszych polskich artystów. I na nieco bardziej undergroundowe przyjęcie u boku mało znanej niemieckiej formacji. Te i inne kawałki królowały u mnie w maju.
Jak październik, to powrót do twórczości takich przedstawicieli ponurych dźwięków jak Chelsea Wolfe i The Underground Youth. Ich kompozycje tu znajdziecie, a oprócz nich zasłuchiwałam się w świetnych kobiecych wokalach, o których jeszcze pewnie nie słyszeliście, oraz dałam się porwać debiutanckiemu singlowi pewnej ex-little mix.
Z polskimi wykonawcami często mam tak, że jestem o kilka kroków za innymi słuchaczami. Gdy oni odkrywają kolejne płyty artystów z naszego podwórka, ja po te same wydawnictwa sięgam po latach. Na przełomie 2016 i 2017 roku ominął mnie szał na Ralpha Kamińskiego, który wkroczył na scenę z płytą “Morze”. Nie popłynęłam wówczas z głównym nurtem, ale o zagłębianiu się w jego kolejny krążek powiedzieć tylko mogę, że lepiej późno niż wcale.
Wydana przed dekadą piosenka artystki, która raczej już dla nas nie zaśpiewa. Utwór polskiego duetu, który idealnie współgra z moimi ostatnimi weekendami. Zaskakująca współpraca dwóch kompletnie różnych charakterów. A do tego kompozycja, która natychmiast porywa do tańca. Te i więcej kawałków znajdziecie w kwietniowych taśmach.
