The Weeknd samplujący zespół, o słuchanie którego bym go nie podejrzewała. Sanah ponownie zawstydzająca polonistów. Matt Berninger przekładający na własną muzyczną wrażliwość utwór The Velvet Underground. Celeste w zaskakującym wydaniu. Te i inne piosenki towarzyszyły mi w pierwszym miesiącu 2025 roku.
Powrót jednej z najbardziej nietypowych niemieckich formacji. Kolejny filmowy projekt znanego z Radiohead Thoma Yorke’a. Cover Celeste, który budzi apetyt na jej kolejny krążek. Ponownie spotkanie Sia z Labrinthem. Te i inne kawałki towarzyszyły mi często w kwietniu.
Powrót jednego z najpopularniejszych polskich raperów. Piosenki, które w mgnieniu oka zabierają mnie na wakacje. Niesamowita kolaboracja między trzema polskimi artystkami. Te i inne utwory królowały u mnie w sierpniu.
Celeste Waite, wokalistka o brytyjsko-jamajskich korzeniach, jest z nami wystarczająco długo, byśmy dziwnie czuli się określając ją mianem debiutantki. Od dobrych paru lat wydaje pojedyncze single (moją uwagę przyciągnęła w 2018 roku piosenką “Both Sides of the Moon”), na koncie ma epki a nawet nominację do Złotych Globów. Nadzieje pokładane w jej pierwszej płycie były więc ogromne.
W tym roku postanowiłam ograniczyć liczbę albumów, na których premiery czekam, do bezpiecznej i najmocniej wypatrywanej piątki. Jednak krążków, których jestem najzwyczajniej w świecie ciekawa, jest znacznie więcej. Wydaje mi się, że może to być dobry rok. Zamknięci w domach artyści mogli więcej czasu poświęcić na szukanie inspiracji i tworzenie kolejnych dzieł. I naprawdę liczę, że miło nas zaskoczą.
